tag:blogger.com,1999:blog-63251152024-03-08T17:45:12.543+11:00Panevis.comپانویس، وبلاگ خودشناسی، عرفان، پادکستها و برنامههای صوتی خودشناسی و عرفانی، شرح مثنوی معنوی مولانا، غزلیات حافظ و سعدی، شعر و گل و بلبلUnknownnoreply@blogger.comBlogger386125tag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-8452082541328205602016-01-29T05:45:00.000+11:002016-02-02T06:48:55.561+11:00اقرارنامه و تعهدنامه س گ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br />
<div style="text-align: right;">
<span style="text-align: center;">این یادداشت بطور مشروط حذف گردید.</span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="text-align: center;"><br /></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="text-align: center;">توضیح بیشتر <a href="http://www.panevis.com/2015/11/sg.html" target="_blank">اینجا</a>.</span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="text-align: center;"><br /></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="text-align: center;"> </span></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-85378716918899241552015-11-24T01:03:00.001+11:002016-12-27T00:41:54.780+11:00تتمهٔ ماجرای س.گ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
با سلام،</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
بنده به توصیهٔ دوستی از حق خود مبنی بر پیگیری شکایتم از س.گ. گذشتم. روز سیام آبان(دو روز پیش) طی جلسهای به مدیریت جناب علوی، در دفترخانه ثبت اسناد رسمی شماره ۲۹ تهران، اقرارنامه و تعهدنامهٔ لازم، بطور قانونی از فرد مذکور گرفته شد و ثبت رسمی و قانونی گردید. لازم به ذکر است چنانچه هرگونه رفتار سابق آن فرد علی رغم تعهد کتبییی که داده است ادامه پیدا کند، حق پیگیری قضایی را برای خود محفوظ میدانم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
+ افرادی که توسط فرد مذکور اغفال شدهاند و ضرر و زیان اقتصادی یا عاطفی و روحی دیدهاند، خود میتوانند بطور مستقل اقدام مقتضی را انجام دهند و یا بهر صورت مایلند با وی رفتار کنند. بنده در قبال آنها مسئولیتی ندارم. لذا این افراد لطفاً از این پس با بنده تماس نگیرند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
+ ماجرای مربوط به این فرد چنان چندشآور و تهوعبرانگیز برایم بوده است، که از دوستان میخواهم لطفاً دیگر در اینباره بهیچ صورت با بنده صحبت نکنند. بنده هیچ تمایلی به صرف وقت برای حتی فکر به این فرد و ماجرا نیز ندارم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
دوشنبه دوم آذر ۱۳۹۴</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
داود پیرمرادیان(پانویس)</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-35948577834807237702015-09-27T19:02:00.000+10:002016-02-02T06:45:49.064+11:00اراذل اوباش فرهنگی<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br />
این یادداشت بطور مشروط حذف گردید.<br />
<br />
توضیح بیشتر در <a href="http://www.panevis.com/2015/11/sg.html" target="_blank">اینجا</a>.<br />
<br />
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-63098338330011281322015-04-02T21:43:00.001+11:002015-04-02T21:52:30.199+11:00ریشه<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2015/the-girl.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2015/the-girl.jpg" height="304" width="540" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
بگذار خاطرهای را برایت تعریف کنم. سال دوم راهنمایی بودم، معلمی داشتیم برای درس قرآن بنام آقای رحیمی، که «هر کجا هست، خدایا بسلامت دارش». قدی نسبتاً کوتاه، تپل و دوستداشتنی، صدایی بسیار آرام و لطیف، و وجناتی بسیار مطبوع و دلنشین داشت.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
روزی قرار بود از ما امتحان قرآن بگیرد. دوستانم من رو شیر کردند که اگر جرأت تقلب کردن داری، سر امتحان قرآن تقلب کن. من خب کلاً درسم خوب بود و علی رغم شیطون بودن چون درسها را سر کلاس خوب میگرفتم، نیازی به درس خواندن در خانه یا تقلب کردن سر امتحان نداشتم. ولی خب، بچهها تحریکم کردند که تو میترسی تقلب کنی و از این حرفها، و من هم گفتم قبول، سر امتحان قرآن این هفته تقلب میکنم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
روز امتحان جزوهٔ قرآنم را گذاشتم در جاکیفی داخل میز و هر وقت آقای رحیمی پشتش به من میشد، جزوه رو بیرون میکشیدم و ورق میزدم که دوستانم ببینند که یعنی دارم تقلب میکنم. (در حالیکه اصلاً نیازی هم نداشتم.)</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br />
وقت تمام شد و آقای رحیمی برگهها را جمع کرد و آمد نشست پشت میزش. بدون اینکه به من یا هر کس نگاه کند، فقط گفت: «من از بعضیها که انتظارش را نداشتم چیزهایی دیدم که باورم نمیشد.» </div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
آب شدم. مُردم. دلم میخواست زمین دهن باز کند و من رو ببلعد. این اولین و آخرین تقلبم بود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
(هفتهٔ بعد که نمرههای امتحان را آورده بود، نمرهام را بیست داده بود.)</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
بنظرم این عکس، که کودکی را نشان میدهد در حالت تسلیم، بیچارگی و استیصال از جنگ و ناامنی، و این حالت خاصی که در نگاه اوست، تکاندهندهترین هشدار به انسان است. به من و تو. بله، به من و توی واقعی، نه نوعی. من و تو مسئول بالا بردن دست این کودکیم. من و تو مقصر این نگاهش هستیم. ما فکر میکنیم فقط کسانی تقصیر دارند که در جنگ و خونریزی شرکت میکنند. اما تا وقتی من در اسارت «هستی» و «چیزی بودن» و خواستن «چیزی شدن»، داشتن هر نوع هویت اعم از ملیت و قومیت و ... هستم، بطور بالقوه که نه، بطور عملی و واقعی هیچ فرقی با عاملان ایجاد جنگ و ناامنی ندارم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
تا وقتی من بوسیلهٔ مقایسه خودم با دیگران، ملامت و سرزنش خودم، آزار و اذیت خودم، زورگویی بخودم، ایجاد ترس و نگرانی برای خودم، و ... برای خودم ایجاد عدم امنیت روانی و عدم صلح درونی میکنم، بخودم ظلم میکنم، مسلماً در بیرون هم بر سر همنوعانم همینها را میآورم. در رابطه و روابطم هم همینطور هستم. آیا غیر از اینست؟ پس حال که من این بلاها را بر سر خودم میآورم، آیا مسئول جنگها و خونریزیها و ناامنیها نیستم؟<br />
<br />
چشمهایش، لبهایش... من و تو مسئولشانیم.<br />
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=861&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-35203611702561293302015-02-10T17:17:00.001+11:002015-02-10T18:10:42.498+11:00بیحوصلهگی زنانه<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" dir="rtl" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2015/woman-anxiety.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2015/woman-anxiety.jpg" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یکی از سوالهای بسیار رایج و شایع خانمهایی که در مباحث خودشناسی هستند، در رابطه با خلقیات خانمها نسبت به همسر یا همدمشان است. دوستان زیادی میپرسند که «آیا بدخلقیهایی که ما نسبت به همسر و همدممان داریم فقط مربوط به نفس و هویت است یا دلیل دیگری هم دارد؟». «آیا باید خودم را شایستهٔ ملامت و سرزنش بدانم یا نه؟»</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
از طرفی دیگر، آقایان هم تمام بدخلقیهای همسر و همدمشان را به گرفتار نفس بودن آنها نسبت میدهند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a> متاسفانه بسیاری از ما در مورد واقعیتهای فیزیولوژیکیمان بیاطلاع یا کماطلاعیم، و خانواده و بزرگترهای ما نیز در آگاه کردن ما فعال نبودهاند یا بندگان خدا خودشان هم اطلاع درست وحسابییی ندارند. و این کماطلاعی علت رنج و ملامت کردن خودمان است. تغییرات هورمونی شدیدی که ماهانه در جسم زن صورت میپذیرد باعث تغییرات شدید روحی درون او میشود و این البته جای هیچ ملامت و سرزنشی ندارد. (بگذریم که حتی از منظر بحث خودشناسی نیز ملامت و سرزنش خود، بطور کلی امری باطل و مخرب و اتفاقاً در جهت تخریب روح و روان ماست. یعنی حتی در غیر از دوران عادت ماهانه نیز اگر فردی گرفتار بدخلقی(ناشی از نفس) باشد، ملامت و سرزنش خودش کاری عبث و بلکه مخرب است.) </div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ویدیوی زیر موضوع بیحوصلهگی و کجخلقی در دوران ماهانه خانمها را بخوبی توضیح میدهد. هم به دوستان خانم و هم آقا توصیه میکنم آن را ببینند. آقایان هم با اطلاع از پروسهٔ این موضوع، مسلماً درک خوب و عاقلانهای از وضعیت خاصی که همدم و همسرشان در آن قرار میگیرد پیدا میکنند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br />
<center>
<iframe allowfullscreen="true" height="281" mozallowfullscreen="true" src="http://www.aparat.com/video/video/embed/videohash/DmjYb/vt/frame" webkitallowfullscreen="true" width="500"></iframe></center>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="http://hlo1.asset.aparat.com/aparat-video/57d8c3e82495c9b132657d95f473525b1808044.mp4" target="_blank">.: دریافت ویدیوی فوق :.</a></div>
<br />
<br />
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=T2lrl7_ieg4" target="_blank">صفحهٔ ویدیوی فوق در یوتیوب</a><br />
<br />
<br />
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=857&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-13129217235005264612015-01-01T06:26:00.000+11:002015-09-07T01:26:15.223+10:00تعارف<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/taarof.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/taarof.jpg" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یکی از بحثهای اخیری که در گروه خودشناسی مطرح شد، موضوع «تعارف از دیدگاه خودشناسی» است. در جریان این پدیدهٔ فرهنگی خاص، دو طرف وجود دارند. یکی تعارفکننده، و دیگری تعارفشونده. هر دوی این اطراف(جمع طرف است!) درگیر «خود»ند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
من که به تو پیشنهاد خوردن غذایم را میدهم - در حالیکه قلباً مایل نیستم غدای مرا بخوری(یا مردد هستم) - ، در حقیقت در بند قضاوت تو هستم که نسبت به من چه فکر میکنی. یعنی نگران «هستی» و هویتی که میپندارم دارم. آیا بر اساس نُرم و روال جامعه رفتار کردهام؟ و آدم «خوبی» و اجتماعیئی «هستم»؟ شخصیت قابل پسندی به تو را ارائه میدهم؟ «با ادب» و «با نزاکت» و «ملاحظهگر» و «مهربان» هستم؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a> و اما تو که تا دو بار باید پیشنهاد مرا رد کنی و دفعه سوم مُجاز هستی که بپذیری نیز در بند «خود» هستی. اگر همان دفعه اول بپذیری، از خودت تصویر «بیشخصیت»، «هَلو»، «لاشخور»، «بینزاکت» و ... خواهی داشت. بنابراین، برای اینکه شامل این تصویرها نشوی، دفعه اول و دوم ِ پیشنهاد من، طبق آنچه رسم و نُرم است، باید پیشنهادم را رد کنی و فقط دفعه سوم مُجاز به پذیرفتن آن هستی. بنابراین، در بند «هستی» هستی. یعنی هنوز «هستی» وجود(البته فکری و خیالی) دارد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
و کل این جریان یعنی تعارف، تعارفی که ما انسانهای اسیر «خود» داریم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
فایل صوتی زیر حاوی قسمتهایی از صحبتهای دوستان در گروه خودشناسیست دربارهٔ موضوع مذکور:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<center style="text-align: center;">
<object data="http://www.panevis.net/img/player.swf" height="24" id="audioplayer3" type="application/x-shockwave-flash" width="290"><param name="movie" value="http://www.panevis.net/img/player.swf" />
<param name="FlashVars" value="playerID=1&bg=0xAA9971&leftbg=0x874936&lefticon=0xD4CAB1&rightbg=0xD4CAB1&rightbghover=0x874936&righticon=0x874936&righticonhover=0xD4CAB1&text=0xFFFFFF&slider=0x55281C&track=0xFFFFFF&border=0x666666&loader=0x9D6650&soundFile=http://www.panevis.net/panevis/khodshenasi-group/Taarof-WA-Khodshenasi-Group-30Dec2014.mp3" />
<param name="quality" value="high" />
<param name="menu" value="true" />
<param name="bgcolor" value="#FFFBE4" />
</object></center>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/khodshenasi-group/Taarof-WA-Khodshenasi-Group-30Dec2014.mp3" style="background-color: #fffbe4; color: #876039; font-family: Tahoma; font-size: 13px; line-height: 20px; text-align: center; text-decoration: none;" target="_blank">.: دریافت فایل صوتی فوق :.</a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=851&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-77275392183562617362014-10-19T10:15:00.000+11:002015-09-07T01:27:20.361+10:00دوستت ندارم!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/khodshenasi-group/Rejected.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/khodshenasi-group/Rejected.jpg" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اخیراً یکی از موضوعاتی که در <a href="http://www.panevis.com/2014/09/whatsapp-group.html">گروه خودشناسی</a> مطرح شد، موضوع ریجکت شدن یا همان طرد شدن بود. اینکه یکی از دو نفری که با هم در رابطه هستند، بگوید دیگری را نمیخواهد. او را ریجکت کند. یا اصلاً در یک جمع و گروهی کسی توسط جمع ریجکت شود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خدمتتان عرض میشود که یکی از محیرالعقولترین ترفندهای «من» در همین بازی ریجکت شدن و ریجکت کردن فرصت ظهور و بروز پیدا میکند. دو نفر با هم در رابطهاند، بهر دلیلی میانهشان بهم میخورد، یکی آن دیگری را طرد میکند و میگوید خداحافظ. فرد طرد شده بشدت رنجیده میشود و درد روانی بسیاری میکشد. این داستانیست که در روابطمان، یا حداقل روابط اطرافیانمان بسیار میبینیم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اما ماجرا ادامه هم پیدا میکند! جالب آنکه اگر بعد از مدتی آن فرد طرد کننده برگردد و خواستار ادامهٔ رابطه شود، و پس از مدتی باز رابطه شکر آب شود، حالا آن طرد شده است که سریعاً خودش را در موقعیت طرد کننده قرار میدهد و میگوید «نمیخواهمت»! چون بخوبی درد ناشی از ریجکت شدن را میداند و دیگر نمیخواهد در آن موقعیت قرار بگیرد. با زبان بیزبانی به طرفش میگوید: «حالا تو بکش!».</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a> تمام شد؟ نه! اینجاست که فرد مقابل خودش را به هر در و دیواری، به هر مظلومبازییی و حتی حیله و حقهای میزند تا آن طرف قبول کند که برگردند بهم. خودش را میکشد. از هر وسیلهای استفاده میکند تا از موقعیت ریجکت شدن، یعنی دوستنداشتنی بودن و تایید نشدن، در بیاید. اگر طرف مقابل او خانم باشد، خام کردن او معمولاً برای مردها آسانتر است. چون خانمها احساسیتر و تبعاً بخشندهتر هستند. دو تا اشک و ابراز احساسات مرد را ببینند، میپذیرندش. و بمحض پذیرفتن، حالا مرد در موقعیت انتخاب است! انتخاب بین بودن در رابطه یا ریجکت کردن و تمام کردن رابطه و از دید خودش «برنده شدن»! چه بازیهایی! پوچ، پوچ، پوچ!<br />
<br />
بر خیالی صلحشان و جنگشان<br />
وز خیالی فخرشان و ننگشان</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اما چرا ریجکت شدن اینقدر درد دارد؟ خب، قبلاً گفتهایم که «من» گدای دریافت تصاویر است. من دست به هزار کار میزنم تا از تو، جامعه و اطرافیانم تصویرهایی دریافت کنم که تایید کند من چنینم و چنانم(و در اصل و نهایتاً اینکه «هستم»، هستی فکری). از تو این تایید و تصویر را بگیرم که انسان مهربانی هستم، انسان بخشندهای هستم، انسان خوشاخلاقی هستم، فرد وفاداری هستم، خوشقول هستم و ... حالا، تو که با من در رابطهٔ دوستی یا ازدواج هستی، و بمن میگویی «دوستت دارم»، گویی در این جملهٔ جادویی «دوستت دارم» همهٔ آن تصاویر و تاییدات را یکجا بمن دادهای و مُهر تایید کامل و اکمل را بر هستی روانیام زدهای! برای همین است که این «دوستت دارم» لعنتی اینقدر ارزشمند است!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خب، حالا تو که این مهر را بر شخصیت(پنداری) من زدهای، بمحض آنکه مرا ریجکت کنی، انگار آن مهر و سند «دوستت دارم» را به یکباره از اعتبار ساقط کردهای! و اینست که من شدیداً با ریجکت شدن بتوسط تو، روحاً فرو میریزم و شدیداً درد میکشم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
پس بهر صورت و حیلهای شده، باید کاری کنم که از این وضعیت دوستناداشتنی بودن، یعنی مهر باطل خوردن بر سند «دوستت دارم»م، بیرون بیایم. و اینجاست که بازی فوق شروع میشود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
انسانی که رواناً سلامت دارد، از دوستداشتنی بودن و شنیدن «دوستت دارم» مستغنیست. برایش اهمیتی ندارد که دیگری یا دیگران دوستش داشته باشند یا نه. اصلاً این دوست داشته شدن برایش big deal نیست، یعنی به پشیزی نمیخردش. من وقتی میخواهم دیگری به من عشق بورزد، این بروشنی یعنی درون خودم عشق نیست. اگر شعلهٔ عشق درونم روشن باشد، چنان احساس غنا، پُرّی، بینیازی و سیری روحی و روانی دارم که بهیچوجه احساس نیاز و گدایی نسبت به دریافت «دوستت دارم» و «عشق» از هیچکس، از هیچکس، ندارم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
سرت را درد نیاورد، ذیلاً به فایل صوتی گروه خودشناسی که توسط عینالله تهیه شده و حاوی گزیدهای از نظرات و مخصوصاً تجربیات دوستان در اینباره است میتوانی گوش کنی:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<center style="text-align: center;">
<object data="http://www.panevis.net/img/player.swf" height="24" id="audioplayer3" type="application/x-shockwave-flash" width="290"><param name="movie" value="http://www.panevis.net/img/player.swf" />
<param name="FlashVars" value="playerID=1&bg=0xAA9971&leftbg=0x874936&lefticon=0xD4CAB1&rightbg=0xD4CAB1&rightbghover=0x874936&righticon=0x874936&righticonhover=0xD4CAB1&text=0xFFFFFF&slider=0x55281C&track=0xFFFFFF&border=0x666666&loader=0x9D6650&soundFile=http://www.panevis.net/panevis/khodshenasi-group/Rejection-WA-Khodshenasi-Group-Oct14.mp3" />
<param name="quality" value="high" />
<param name="menu" value="true" />
<param name="bgcolor" value="#FFFBE4" />
</object></center>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<br />
<a href="http://www.panevis.net/panevis/khodshenasi-group/Rejection-WA-Khodshenasi-Group-Oct14.mp3" target="_blank">.: دریافت فایل صوتی فوق :.</a></div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/khodshenasi-group/Rejection-WA-Khodshenasi-Group-Oct14.pdf" target="_blank">.: فایل متن خلاصهنویسی نظرات دوستان در گروه خودشناسی همراه :.</a></div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br />
<br />
تشکر از خانم پریسیما و عینالله عزیز برای تهیه دو فایل فوق.<br />
<br />
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
---</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
+ دوستانی که مشمول لیوان آب خنک شدهاند و از پذیرش در <a href="http://www.panevis.com/2014/09/whatsapp-group.html">گروه نیمهخصوصی خودشناسی همراه</a> که قبلاً اعلام شده بود، ریجکت شدهاند، فرصتی بسیار عالی برای تماشای آن حالت داشتهاند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خدمت این دوستان عرض میشود که احتمالاً ظرف یکی دو ماه آینده یک گروه عمومی برای سایت نیز راه خواهیم انداخت. البته اگر کسی واقعاً همت در خودشناسی داشته باشد، مطالب کتب معرفی شده و <a href="http://www.panevis.net/molana/masnawi.htm" target="_blank">جلسات آنلاین</a> را با جدیت مداقه میکند.<br />
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=849&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-21835334612762895462014-10-15T07:01:00.000+11:002014-10-15T07:34:27.284+11:00ادش!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/radmehr1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/radmehr1.jpg" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
جای دوستان خالی، چند وقت پیش بدعوت دوست عزیز، خانم صبا، شبی خوش را به پیادهروی در کوه صفهٔ اصفهان گذراندیم. فضای بسیار عالی، همراه با خلوت، سکوت و تاریکی غروب و شب را در مسافتی دایرهوار طی کردیم و همزمان به صحبت میپرداختیم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
آقایی که با وی مشغول پیادهروی بودیم، سئوالی مطرح کرد که «چرا تب مولانا و کلاسهای مثنوی در این دوران بالا گرفته؟». راست هم میگفت، از سر و کلهٔ شهرها کلاسهای عرفان و مولانا میبارد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
دوستی به ایشان گفت که دو علت الان بنظرم میرسد. یکی اینکه در حال حاضر مولانا و مثنوی مُد است. واقعاً وقتی چیزی در جامعه مُد میشود، تبش فراگیر و واگیر میشود و به یک نوعی اگر کسی در مثلاً مهمانی بشنود که فلانی کلاس مثنوی میرود و خودش نمیرود، احساس عقبماندگی به او دست میدهد و اول کاری که صبح روز بعد از مهمانی میکند، سراغ گرفتن از کلاسهای مولانا و عرفان است تا مبادا از قافله عقب بماند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
دوم، زده شدن خیلیها از دین و دینداریست. این یک واقعیت است که در سالهای اخیر در این سرزمین یک سری جریانهای به اصطلاح عرفانی و معنوی رشد و فعالیت غیرمعمول و عجیبی پیدا کردهاند. پیدا شدن این فرقهها بصورت یک پدیدهٔ خاص اجتماعی در یک دورهٔ مشخص، معمولاً دلیلش میتواند زده شدن قاطبهٔ مردم از دین و مذهب جاری و بلکه نوعی دهنکجی به آن باشد. کما اینکه مثلاً میبینیم یک مدتی این نشانههای زرتشتی خیلی بین جوانها گسترش پیدا کرده بود، بصورت گردنبند و دستبند و اینجور نمادها. و اگر ازشان دربارهٔ دین و آیین زرتشتی میپرسیدی، جز یک سری کلیات، چیز خاصی نمیدانستند. علتش اینست که این نمادها و تظاهرات فقط نشانهای از اعتراض نسبت به وضعیت موجود بوده است.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><div dir="rtl" style="text-align: justify;">
باری، آن شب در صفهٔ اصفهان دوستان دیگری نیز آمدند و جمع صمیمانهای داشتیم. گل مجلس رادمهر، کوچولوی خانم سوگند عزیز، بود که با تازه راه افتادن و تاتیتاتی کردنش دلی از حضار میبرد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یکی از بازیهایی که رادمهر راه انداخت، بازی با لیوانهای یک بار مصرف بود. لیوانها را روی هم میگذاشت و میخندید و هورا میکشید. ما، آدمبزرگها، هم خوشحالی میکردیم و بخوشحالی او دست میزدیم و شاد بودیم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یکی دو بار دست زدنهای ما شل شد و رادمهر خودش میآمد و دستهای ما را میگرفت و میزد بهم!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خیلی از خصوصیات ذاتی ما آدمها در «من» هم هست، البته و صد البته نسخهٔ تقلبی و بدلیاش. میل به جلب توجه اطرافیان در کودک هست، میل تایید شدن در «من» هم هست. اما:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
میان ماه من تا ماه گردون</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
تفاوت از زمین تا آسمان است!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اصالت ذاتی و شادمانه و اصیل و جوهری یک کودک کجا، و دریوزگی و گدایی من انسانی که برای جلب توجه تو میآیم پدر حافظهام را درمیآورم و مثنوی و حافظ و کریشنامورتی حفظ میکنم کجا.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اما ملاک چیست؟ از کجا میتوان گفت که آن جلب توجه کودک ذاتیست و اصیل، ولی توجهطلبی من انسان بزرگسال اسیر «من» عرضیست و یک بیماری؟ معیار و محک چه میتواند باشد؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
تا تو تاریک و ملول و تیرهای</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
دان که با دیو لعین همشیرهای</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
تا زمانیکه تیرگی دل و روان بر ما حاکم است، قطعاً همنشین و همجوار «من»، یعنی افکار زائد، هستیم. </div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
پس بیاییم یک تستی روی کودک انجام دهیم: در شرایطی مشابه آنچه در مورد رادمهر گفتم، عکسالعملی به حرکت او نشان ندهیم. خودمان را به کار و چیز دیگری مشغول کنیم. و ببینیم او چه رویکردی به بیتوجهی ما دارد. مطمئناً ککش هم نمیگزد! عین خیالش هم نخواهد بود. زودی میرود سراغ کارش و به چیز دیگری میپردازد و خلاصه زندگیاش در جریان است.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
اما اگر وقتی من پُز مثنویدانیام، دانشم، ثروتم، شهرت و محبوبیتم، شغلم و ... را به دیگران میدهم و دیگران آن را به چیزی نخرند(که متاسفانه همهمان مشتریهای ثابت این اجناسیم!)، فکر میکنی واکنش روانی و درونی من به بیاهمیتی تو نسبت به این تعلقاتم چیست؟ شدیداً بور میشوم، «تاریک و ملول و تیره»!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
برگردیم به اصفهان، به صفه و شیرینکاریهای رادمهر. آن شب اگر چه اول کمی خوابآلود بود، اما کمی که موتورش گرم شد، شروع کرد به رابطه برقرار کردن با جمع. وقتی از کسی چیزی میخواست، میگفت: «ادش»، یعنی بدش، آن را بده. جالب اینکه برای تمام کارهای دیگری هم که داشت، یعنی بگیر، میخوام، نمیخوام، لیوان را بگذار اینجا، لیوان را بردار و کلاً برای هر کاری فقط و فقط یک کلمه بکار میبرد: «ادش»! و همه هم میفهمیدیم چه میگوید. نه تنها رابطه از طرف او روشن و صریح و صمیمانه بود، بلکه آدم بزرگها هم چون ترس از او ندارند، براحتی نیت واقعی او را میخوانند و میبینند که چه میگوید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
در دنیای واقعی آدم بزرگها هم از این خبرا هست؟! از این درک قلبی همدیگر خبری هست!؟ چه سوءتفاهمها موقع گفتگو و ارتباط که پیش نمیآید. چه نگرانیها از اینکه مبادا من طوری حرف بزنم که طرفم اشتباه برداشت کند! و اصلاً چه استعدادها برای سوء برداشت کردنهای عامدانه!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
آن ندایی کاصل هر بانگ و نواست</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خود ندا آن است و این باقی صداست</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ترک و کرد و پارسیگو و عرب</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
فهم کرده آن ندا بیگوش و لب</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خود چه جای ترک و تاجیک است و زنگ؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
فهم کردهست آن ندا را چوب و سنگ</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
پارسی گو گرچه تازی خوشتر است</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
عشق را خود صد زبان دیگر است</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/radmehr2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/radmehr2.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=846&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-38138396574857511962014-09-15T12:02:00.000+10:002016-02-12T12:06:14.850+11:00ثبت نام در دوره خودشناسی و شرح مثنوی معنوی<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/group/img/group-header.png" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/group/img/group-header.png" height="124" style="border: none;" width="540" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
برای ثبت نام در دورهٔ خودشناسی، با ایمیل Panevis@gmail.com تماس بگیرید و درخواست عضویت بنویسید.<br />
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br />
<br />
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-51846338782358412142014-07-20T03:38:00.000+10:002014-07-20T03:38:43.887+10:00تماشا<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/mosi-zarivar-khordad1393.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/mosi-zarivar-khordad1393.jpg" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
برای خواندن این یادداشت، روی لینک زیر کلیک کنید(و یا دانلود کنید):</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/note0002_20-06-2014.jpg" target="_blank">.: یادداشت «تماشا» :.</a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=842&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-34722901855753885292014-06-03T02:05:00.001+10:002014-06-03T02:05:24.464+10:00چهل و یک<div dir="ltr"><div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif;color:#000000"><div dir="ltr"><div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif;color:#000000"><div dir="ltr"><div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif"> <div dir="ltr"><div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif"> <div dir="ltr"><div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif"> <div dir="ltr"><div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif"> <div dir="ltr"><div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif"> <div dir="ltr"><div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif"> <div dir="ltr"><div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif"> <div dir="ltr"><div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif" dir="rtl"> <div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif"> <div class="gmail_default"><div class="gmail_default"> <div><div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif"><div dir="ltr"><div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif" dir="rtl"><div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif"> <div><div class="gmail_default"><div class="gmail_default"> <div><div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif"> <span style="font-family:'Droid Arabic Naskh','B Nazanin',Tahoma,Arial,sans-serif;color:rgb(51,51,51);font-size:14px;line-height:26px;text-align:justify"><br> </span></div><div class="gmail_default" style="text-align:start"><span style="color:rgb(51,51,51);font-family:'Droid Arabic Naskh','B Nazanin',Tahoma,Arial,sans-serif;font-size:14px;line-height:26px;text-align:justify"> برای خواندن این یادداشت، روی لینک هر تصویر کلیک کنید یا دانلود کنید.</span><br> </div><div class="gmail_default" style="text-align:start"><span style="color:rgb(51,51,51);font-family:'Droid Arabic Naskh','B Nazanin',Tahoma,Arial,sans-serif;font-size:14px;line-height:26px;text-align:justify"><br> </span></div><div class="gmail_default" style="text-align:center"><span style="color:rgb(51,51,51);font-family:'Droid Arabic Naskh','B Nazanin',Tahoma,Arial,sans-serif;font-size:14px;line-height:26px;text-align:justify"><a href=" http://www.panevis.net/panevis/img/2014/note0001a_31-5-2014.jpg">.: قسمت اول :.</a></span></div> <div class="gmail_default" style="text-align:center"><span style="color:rgb(51,51,51);font-family:'Droid Arabic Naskh','B Nazanin',Tahoma,Arial,sans-serif;font-size:14px;line-height:26px;text-align:justify"><br> </span></div><div class="gmail_default" style="text-align:center"><span style="color:rgb(51,51,51);font-family:'Droid Arabic Naskh','B Nazanin',Tahoma,Arial,sans-serif;font-size:14px;line-height:26px;text-align:justify"><a href=" http://www.panevis.net/panevis/img/2014/note0001b_31-5-2014.jpg">.: قسمت دوم :</a>.</span></div> <div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif"><span style="color:rgb(51,51,51);font-family:'Droid Arabic Naskh',Helvetica,Arial,sans-serif;font-size:14px;line-height:24px;text-align:justify"><br> </span></div><div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif"><br></div><div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif"><br></div> <div class="gmail_default" style="font-family:tahoma,sans-serif"> <span style="color:rgb(51,51,51);font-size:14px;line-height:24px;text-align:justify"><font face="tahoma, sans-serif"><a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=841&timezone=12600" target="_blank">نظـرات</a></font></span></div> </div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div> Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-7741249612625845492014-05-06T20:41:00.000+10:002014-05-06T20:42:00.878+10:00های!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/glass-of-red-wine.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/glass-of-red-wine.jpg" /></a></div>
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
جای تعجب دارد که ما انسانها در عین اینکه میدانیم خودباختگی به اجماع و اتوریته چقدر عقلمان را کور و ذلیل میکند، باز هم دوست داریم خودمان را بسپریم به جمع! حرکتهای جمعی و رفتارهای اجتماع برایمان حجت محسوب میشوند!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
مثلاً در عین حال که میدانیم اگر کسی میلیون میلیون هواخواه و طرفدار داشته باشد، این دلیل نمیشود که ما خودباختهٔ او شویم و او یا حرفهایش را موجه بدانیم، ولی با این وجود یعنی با وجود دانستن این موضوع، اگر چنین کسی با این تعداد زیاد طرفدار را ببینیم، خودبخود برای او اعتبار و ارزش قائلیم و چشممان متحیر و مبهوت اعتبار او میشود. حالا آن فرد در هر زمینهای شهرت و محبوبیت داشته باشد: مد، ورزش، سینما، نویسندگی، فلسفه، عرفان، دین، و چه و چه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
عجیب نیست این ذهن و این گولی و حماقتش؟! در قدم به قدم زندگی باید این هشدار را بخودمان بدهیم که «هوی، فلانی! بیدار باش! حواست جمع باشه. خودت رو به هیچکس و هیچ چیز نباز. عقلت رو گول و منگ هیچکس و هیچ چیز نکن!»<br />
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a name='more'></a>یک مثال دیگرش، که خیلی خیلی هم در دورههای مختلف زمانی و تاریخی تکرار میشود، وجود افرادی و سخنان پرشور و جذبهشان است که بخصوص افراد جوان را تحت تاثیر قرار میدهد. مثلا همین آقای مسعود رجوی که معرف حضور خیلیها باید باشد. در یک دورهای آمد و حرفهای پرشور و انقلابی و ایدئولوزیکی را مطرح کرد که برای جوانان آن دوره بسیار جذاب بود و بسمت او کشیده شدند و چه عمرها و جوانیها و حتی جانها که بخاطر طرفداری و هواخواهی این فرد و حرفهایش بر باد نرفت. بنده خودم که سنم آن موقع خیلی کم بود ولی چندین جوان بزرگتر از خودم بودند که از نزدیک دیدم چطور شیفتهٔ او شدند و قسمت بزرگی از جوانی عزیزشان را باختند. تازه آنهایی که من دیدم خیلی خوششانس بودند چرا که برایشان مقطعی بود و زود جدا شدند، خیلیهای دیگر که عمرشان و زندگیشان بر پیروی از این فرد بکلی سوخت و از بین رفت.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
چند روز پیش یکی از دوستان <a href="https://www.youtube.com/watch?v=oVwER8a8HBg" target="_blank">یک ویدیویی</a> از همین آقای مذکور فرستاد که در ادامه میتوانید تماشا کنید:</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<center>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="375" src="//www.youtube.com/embed/oVwER8a8HBg?rel=0" width="500"></iframe></center>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<br />
<a href="http://www.panevis.net/panevis/video/Rajavi.mp4" target="_blank">.: دریافت ویدیوی فوق :.</a></div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
فکر نکنیم که چقدر حرفهایش مسخره و پیش پا افتاده است. همین حرفهایی که الان مضحک هستند، در آن زمان برای جوانها بسیار جذاب بودند. حرف از «انیشتین»، آن هم با آن اتوریتهگی و مهم جلوه دادن او و چسباندنش به اعتقاد و ایدئولوژی خودش، حرف زدن از اعداد بزرگ(!) و ... اینها الان برای ما خیلی مسخره هستند. ما باید از خودمان بپرسیم «الان در دورهٔ ما معادل این حرفها چیست؟» چه حرفهایی هست که ما را مجذوب خود میکند، تحت تاثیر اعتبار و اتوریتهگی خود قرار میدهد و میخواهد عقل و خردمان را گول کند تا همینطور دربست آنها را بپذیریم؟ باید این سوالها را از خودمان بپرسیم. پیدا کردن روشهایی که اینگونه انسانها در زمانهای مختلف برای تحمیق دیگران استفاده میکنند تا با آنها همآوا شوند و گوسفندوار دنبالشان راه بیافتند یا هماعتقادشان شوند، معمولا کار سادهای نیست. باید ذهنی تیز و هوشیار داشت. باید خود و درون خود و ذهن و عملکردهایش را شناخت.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خوشبختانه عده زیادی از مخاطبان این سایت افراد جوان هستند و این را از صمیم قلبم میگویم که خوش به حالتان است اگر در همین سن کم، عقل و خردتان و ذهنتان را تیز، شفاف، هوشیار، و نقاد بار بیاورید. به هیچ بنی بشری خودتان را نسپارید. حتی به استاد بزرگی همچون استاد پانویس! حضرت عباسی یک سود بزرگ، باندازهٔ عمر عزیزتان خواهید کرد اگر همین الان و برای همیشه این قرار را با خودتان بگذارید که ذهنتان را همیشه کنجکاو و پرسشگر بار بیاورید و به هیچکس به چشم اتوریته نگاه نکنید، هیچکس!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
عمر عزیزتان گوارایتان!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=839&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-2775242929001472692014-05-02T22:58:00.000+10:002014-05-02T23:35:46.365+10:00دوسم داری؟<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/beg-bowl.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/beg-bowl.jpg" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
با دوستی صحبت میکردم(خانم)، میگفت: «دخترها امروز بطور معمول در چند رابطه میشوند تا بالاخره یکی از آنها نتیجه دهد»!!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
وقتی کسی برای حصول نتیجه وارد رابطه میشود، بروشنی مشخص است که در چنین رابطهای صمیمیت و عشق جایی ندارد و آن رابطه سالم نیست. عشق و دوستی سالم هیچوقت برای حصول چیزی(نتیجه) عمل نمیکند. هر چند ممکن است در تبع، چیزی هم حاصل شود ولی اصل و بنیان رابطه و دوستی سالم اگر برای کسب یا حصول نتیجهای باشد، آن رابطه و دوستی از بنیان و اساس سست و بیپایه است.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یکی از فاکتورهای رایج در ارتباطات امروز، احساس نیاز شدید به دوست داشته شدن است. اینکه «کسی باید باشد که به من توجه کند، من مرکز ثقل توجه او باشم و مرا دوست بدارد». و برای رفع عطش توجه، یعنی برای دوست داشته شدن، خدا میداند که به چه ذلتها و خواریها تن نمیدهیم. چه ناهنجاریها و ظلمها و سختیها را متحمل میشویم تا فقط یکی باشد که بمن بگوید «دوستت دارم»، یا به شکلهای متفاوت و متنوع مرا مورد توجه خود قرار دهد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
تا وقتی نیاز و احتیاج(چه مادی و چه معنوی مانند احتیاج به دوست داشته شدن و توجه) در رابطه وجود داشته باشد، آن رابطه سالم نیست و نمیتواند به سلامت پیش رود.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
نمیدانم ماجرای سهیلا در کتاب «زندگی و مسائل» مصفا را خواندهای یا نه. خلاصهاش اینست که خانمی بعلت اینکه از دوران کودکی پدرش به او خیلی توجه میکرده و دائماً میگفته «سهیلای من از همه برام عزیزتره، از همه بیشتر دوستش دارم» و اینگونه توجهها، معتاد جلب علاقه و شنیدن «دوستت دارم» شده بوده تا این حد که در دوران بزرگسالی هم با وجود اینکه هیچ نیاز مالی نداشته و مستقل بوده، همسر فردی معتاد میشود، کار میکند و حتی خرج هروئین و مواد او را هم میدهد و دائم هم فحش و ناسزا از او میشنود اما همهاش فقط و فقط برای اینکه از او بشنود که «دوستت دارم»! فقط برای اینکه مورد و مرکز توجه و اشتیاق او باشد!</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ای ز نسل پادشاه کامیار</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
با خود آ وز پارهدوزی ننگ دار</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یکی از اساسیترین نیازهای «خود» (یا همان نفس)، نیاز به جلب تایید و جلب توجه است. و این نیاز بوسیلهٔ مورد دوست داشتن قرار گرفتن بصورت کاذب و موقتی رفع میشود. در حالیکه همهٔ این جریان بر باد است. هیچ ثبات و عمق و ریشهای ندارد. انسانیکه زندگیاش را بر پایهٔ سیر کردن این گرسنگی همیشگی درونی نهاده باشد، تا آخر عمرش بازیچهٔ دیگران است. کاش این حرف در پادکستی گفته میشد تا بتوان هی زد، داد زد، فریاد زد که هوش دار ای انسان! بخودت بیا! تا کی میخواهی بازیچه باشی؟ خودت را بشناس.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
ما معمولاً فکر میکنیم اصلاً وابستهٔ توجه دیگران نیستیم، در حالیکه در خلوت و تنهاییمان کوچکترین توجهها و اظهار علاقههایی که در طول روز دیگران به ما کرده باشند را در ته ذهنمان مرور میکنیم، آنهم نه یک بار دو بار. </div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
آیا میتوانم بنشینم و در اعماق ذهن و فکرم این را ببینم که مجموعهٔ تربیت و فرهنگی که به ذهن من از کودکی القاء شده این وابستگی به دوست داشته شدن را به من یاد داده طوریکه من ذلیل شنیدن «دوستت دارم» هستم؟ میتوانم این واقعیت وابستگیام به هروئین «دوستت دارم» را در درون خودم ببینم؟ آیا میتوانیم دقیق شویم در اعماق فکرمان و ببینیم که چقدر به توجه دیگران و اینکه کسی باشد که به من شوق داشته باشد و دوستم داشته باشد، محتاج، گدا و نیازمند شدهایم؟ و این ذلالت، نیاز و احتیاج چقدر ما را مورد بازیچه شدن احساساتمان و تمام ابعاد زندگیمان قرار میدهد؟<br />
<br />
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=836&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-43652291672295130222014-04-30T12:40:00.000+10:002014-04-30T12:40:15.308+10:00بی زبان<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/pray.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/pray.jpg" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خلاصهنویسی جلسهٔ نوزدهم از جلسات شرح مثنوی معنوی</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #0070c0; font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">جلسۀ نوزدهم</span></b><b><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: #0070c0; font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt 153.9pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">خوشتر آن باشد که سِر دلبران گفته آید در حدیثِ دیگران <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">بشنوید ای دوستان این داستان خود حقیقت نقدِ حالِ ماست آن<o:p></o:p></span></b><br />
<b><span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">دفتر
دوم، بیت 3027<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">"حکایتِ هندو کِی
با یارِ خود، جنگ میکرد بر کاری و خبر نداشت کِی او هم بدان مبتلاست": </span></b><span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">(کِی در ادبیات قدیم، همان "که" امروز است)</span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></b><br />
<span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">چار هندو، در یکی مسجد شدند بهر ِطاعت، راکع و ساجد شدند<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">هر یکی بَر نیّتی تکبیر کرد در نماز آمد به مسکینیّ و درد</span></b><b><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">چهار فرد هندو وارد
مسجدی شدند تا نماز بخوانند. هر کدامشان مشغول نماز خواندن شدند. همانطور که میدانید
اگر کسی در حین نماز خواندن صحبت کند، اصطلاحاً میگویند نمازش باطل است و این
نماز، دیگر نماز نیست.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">مُؤْذِن آمد، از یکی لفظی بجَست کای
مؤذّن بانگ کردی وقت هست؟<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">گفت آن هندوی دیگر از نیاز: هِی
سخن گفتی و، باطل شد نماز<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">آن سِیُم گفت آن دوم را: ای عمو چه زنی طعنه بر او؟ خود را بگو<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">آن چهارم گفت: حَمْداللَّه که من در نیفتادم به چَهْ چون آن سه تن</span></b><b><span lang="FA" style="color: red; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">مؤذن آمد و شروع به
اذان گفتن کرد. یکی از آن چهار نفر در حالی که داشت نماز میخواند، رو کرد به مؤذن
و گفت: ای مؤذن، آیا اکنون وقتش شده که داری اذان میگویی؟ دومی به اولی رو کرد و
گفت: چرا صحبت کردی؟ نمازت باطل شد! سپس فرد سوم، غافل از اینکه خودش هم دارد صحبت
میکند، رو کرد به دومی و گفت: تو چرا به او طعنه میزنی؟! نماز خودت هم باطل شد.
چهارمی هم با خودش گفت: خدا را شکر که من مثل این سه نفر، به چاه گمراهی نیفتادم و
حرف نزدم!! در حالی که همین گفتههایش، سخنی بود که باعث شد نماز او هم باطل شود.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">پس نمازِ هر چهاران شد تباه عیبْگویان بیشتر گُم کرده راه<o:p></o:p></span></b><br />
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><br /></span></b>
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"></span></b><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">مولوی، در این داستان و ابیاتی که بعد از این داستان میآورد، در خصوص</span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> "عیب جویی"</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> صحبت میکند و میگوید
هر کسی که از دیگری عیب میگیرد، باید متوجه عیب خود باشد. اما این داستان میتواند
باطنیتر تفسیر شود و آن اینکه وقتی به این صحبتها میرسیم، باید اهل تجربه کردن
مدیتیشن یا مراقبه باشیم. این داستان دقیقاً در مدیتیشن برقرار است. به عنوان مثال
من در خلوتی مینشینم و به افکار خود نگاه میکنم. یک فکر میآید و به من میگوید
تو چقدر خودخواه هستی، و من شروع به جواب دادن به آن فکر میکنم و میگویم نه من
خودخواه نیستم، چرا میگویی من خودخواه هستم؟ و ناگهان متوجه میشوم که دارم مراقبه
و مدیتیشن میکنم و قرار است من به این افکار فقط نگاه کنم، نه اینکه جوابشان را
بدهم، نه اینکه این افکار مرا بازی بدهند. وقتی متوجه این موضوع میشوم، این افکار
مانند مِه که آن را کنار بزنی، محو میشوند و میروند. باز چند لحظهای در سکوت میگذرد،
و دوباره فکر دیگری میآید و میگوید یادت است دیشب فلان کار را میکردی؟ خودنمایی
میکردی؟ دست بردار از این نمایش! من در آن لحظه متوجه هستم که این فکر میخواهد مرا
بازی دهد و به آن نگاه میکنم و دوباره فکری دیگر میآید و میگوید تو چه آدم
متواضعی هستی و من تایید میکنم و میگویم سعی میکنم همیشه چنین رفتاری داشته
باشم و آن فکر از همین راه مرا به بازی میگیرد و مرتب چیز دیگری مطرح میکند. به
یکباره من به خودم میآیم و میبینم مثلاً نیم ساعت است دارم با خودم حرف میزنم و
با این تصاویر مشغول هستم و دائماً دارم با این افکار به خودم میپیچم. این چهار
هندو، سمبل همین</span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> "من"</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> ها هستند، یعنی تصاویر ذهنیای که در درون انسان از خودش است و اینها دائماً
در حال گفتگو با همدیگر هستند. تا زمانی که اینها با یکدیگر در حال گفتگو هستند،
آن </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">"سکوت</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">" متحقق نمیشود. اکنون اگر من این موضوع را بدانم و از اینکه چنین
جریانی هنگام مراقبه به وضوح درون من جریان دارد و شکل میگیرد، آگاه باشم، دیگر
این افکار را صرفاً نگاه میکنم. مراقبه برای افرادی که تجربه ندارند در ابتدا به
راحتی صورت نمیپذیرد و این جنگ و دعواها و گفتگوها وجود دارد و ما وقتی به خودمان
میآییم، میبینیم<span style="color: red;"> </span>که این افکار، ما را با خودشان
بردهاند. اما رفته رفته، همانطور که این آگاهیها را گسترش میدهیم، بعد از مدتی
که من برنامهای مستمر و منظم برای مراقبه داشته باشم و به این موضوع اهمیت بدهم،
خود به خود این سکوت،<span style="color: red;"> </span>بیشتر و بیشتر و عمیق و عمیقتر
میگردد. ذهن، برای اینکه این مراقبه صورت نپذیرد و این سکوت درونی شکل نگیرد، کلکهای
بسیار زیادی به کار میبرد. مولوی میگوید:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">من ز مکرِ نفسْ دیدم چیزها کاو بَرَد از سِحْر، خودْ تمییزها<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">نکتۀ بسیار مهمی که
باید در مراقبه به آن توجه داشته باشیم، این است که ما صرفاً و فقط و فقط به عنوان
یک ناظر، به افکاری که درون ذهنمان میگذرد، توجه کنیم، مانند فیلمی که داریم آن
را تماشا میکنیم. اگر من هنگام تماشای یک فیلم به این موضوع آگاه باشم که تمام
کسانی که در این فیلم بازی میکنند، بازیگر هستند و دارند نقش بازی میکنند، دیگر
تحت تاثیر آنها قرار نمیگیرم و نمیتوانند مرا بازی دهند و احساسات مرا به دست
بگیرند. این جریان دقیقاً در مراقبه وجود دارد. اگر من در مراقبه اولاً آگاه باشم
که این تصاویرِ ذهنی و درونی، یکسری بازیگر هستند که میخواهند احساسات این موجود
را تحت بازی خودشان بگیرند، و این موجود را با خودشان ببرند، و دوماً آگاه باشم که
همۀ اینها پندار و خیال هستند، نه واقعیت، آگاهی به صورت خود به خود، عمق و ژرفای
زیادی پیدا میکند.</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span>***</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span>(صحبتهای شارح جلسه در بخش پرسش و
پاسخ این جلسه):<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 2.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">وقتی چیزی در حافظه و
ذهن، جای گرفته و در آنجا بایگانی شده است، چطور امکان دارد که آن چیز، خود به خود
نیاید؟ <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">در پاسخ به این سوال باید
گفت اینطور نیست که همیشه همه چیز، مرتب جلوی چشم ما بیاید. مثلاً اگر شما الان به
یک چیز خاصی فکر میکنید، اینطور نیست که در حال حاضر تمام محتویات حافظۀتان
دائماً جلوی چشم شما مرور شوند. چه بسا که روزها اصلاً خاطرۀ خاصی به ذهنتان نمیآید،
خیلی چیزها که اصلاً به لایههای فوقالعاده زیرین ذهن رفتهاند و خیلی به ندرت به
ذهن انسان بیایند، مگر اینکه یک واقعه پیش بیاید و آنها به چشم بیایند. بنابراین یک
نکته این است که اینطور نیست که همۀ محفوظات حافظه، یعنی<span style="color: red;"> </span>آنچه
که در حافظه هست، دائماً در ذهن جلو بیایند، و نکتۀ دیگر اینکه </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">در مراقبه، نباید دیسیپلین، کنترل کردن و اجبار کردن به خود، به هیچ وجه وجود
داشته باشد</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">. دیسیپلین و کنترل یعنی اینکه انسان به
خودش تکلیف کند و بخواهد مراقبه را به زور و اجبار متحقق کند. یعنی من بخواهم به
خودم زور بزنم تا فکر نکنم و بگویم من نباید فکر کنم. این کار مانند این جریان است
که یک نفر به شخصی گفت امشب برو و به هرچه میخواهی فکر کن، اما به میمون فکر نکن!
این کار امکان پذیر نیست که انسان به این فکرکند که به میمون فکر نکند! چرا که
میمون دائماً به ذهنش میآید. در مراقبه فقط و فقط باید به آنچه که درون ذهن میگذرد
</span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">نگاه کنیم</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">. به عنوان یک تمرین به مدت یک هفته تا ده روز میتوانید به پارکی بروید و
بنشینید. در این حال فعلاً مراقبه را فراموش کنید و رفت و آمد مردم، پرندهها و
درختان و آسمان و ابرها را فقط نگاه کنید، بدون اینکه تعبیرشان کنید، آنها را خوب
و بد نکنید که اگر اینطور بود بهتر بود یا آنطور بود بهتر بود، فقط همین. سپس رفته
رفته این نگاه بیطرفانه و کاملاً منفعلانه را به درون خودتان بیاورید. به عبارت
دیگر موضوع نگاهتان را به جای آدمها و درختان، افکار خودتان کنید. یعنی به افکار
و آنچه میگذرد بدون رد و قبول و بدون خوب و بد کردن نگاه کنید</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">.<b> وقتی که نگاه وجود داشته باشد، محفوظات حافظه خود به خود و به صورت اتوماتیکوار،
درون ذهن نمیآیند</b></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">اگر هنگام مراقبه
وضعیتی باشد که تا حد امکان یک سکوت بیرونی و یک تنهایی بیرونی وجود داشته باشد و
به خصوص اگر این امکان وجود داشته باشد که مراقبه در یک تاریکی صورت بگیرد، خیلی
بهتر است و کمک میکند. اینها اصل نیستند، مخصوصاً تاریکی که تا این حد اهمیت
دارد، اصل نیست و تنها به عنوان کمک کننده است. بلکه اصل، همان آگاهی است. ولی در
هر حال این وضعیتها کمک میکنند. در روشنایی، نگاه من به کتاب و وسایل اطرافم میافتد
و به محض اینکه نگاهم به چیزی میافتد، دانشی که در خصوص آن وسیله یا کتاب وجود
دارد، به ناگاه، به طور خود به خود و به صورت غیر ارادی از درون من میگذرد. یعنی
هنگامی که روشنایی هست و من اجسام را میبینم و گرفتار تعیّن میشوم، این تعین
باعث میشود آنچه که درون حافظۀ من هست، به گونهای زنده شود و دوباره بالا بیاید.
چرا که وقتی چشم ما به چیزی بیفتد، ذهن و حافظه شروع به فعال شدن میکند و دانشی
که در رابطه با آن چیز هست را از حافظه بیرون میکشد. ولی خوبیِ تاریکی این است که
وقتی تاریکی باشد، این کار را خود به خود نمیتوانیم انجام دهیم، وقتی تاریکی
باشد، دیگر آن تعین وجود ندارد و من اصلاً این اجسام را نمیبینم که آنها بخواهند
در حافظۀ من بالا بیایند. بنابراین تاریکی تا حدود بسیار زیادی به این قضیه کمک میکند.
</span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">علت عدم تحقق مراقبه</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">، تقریباً این دلیل است که در پشت هر فکری که در ذهن میجوشد، نیازی نهفته است
و آگاهی بر این سرچشمۀ نیاز، کیفیت مراقبه را افزایش میدهد. به عنوان مثال من
الان از موضوعی خشمگین هستم و چون میخواهم برای دیگران نقش یک انسان بزرگوار و
متواضع را بازی کنم، چیزی نمیگویم و از فردی که از کار او خشمگین هستم میگذرم،
اما آیا این موضوع و آن شخص در ذهن من نمیماند؟ مسلماً و دقیقاً در ذهنم باقی میماند
و بعداً هنگامی که میخواهم مشغول مراقبه و مدیتیشن شوم و به افکارم نگاه کنم،
حرفی که آن فرد زده، کاملاً مرا اذیت میکند، چرا که خشم دارم. </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">یکی از خصوصیات و تنۀ اصلی نفس یا "من"، خشم است و خشم است که این
"من" را زنده نگه میدارد</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">. من به این
نیاز دارم که خشمم را نسبت به این فرد ارضا کنم. بنابراین در آن مراقبه این نیاز
به ارضای خشم، اجازه نمیدهد که سکوت داشته باشم تا مراقبه تحقق پیدا کند. دائماً
به این فکر میکنم که باید به صورتی به این فرد که گمان میکنم هویت بزرگوارانۀ
مرا! خراب کرده است، ضربه بزنم.<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">***</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">عشق چیست و آیا باید اول از عشق به خدا شروع کرد و بعد آن
را به همه چیز گسترش داد یا اینکه میشود از دوست داشتن همه چیز و همه کس شروع کرد
و بعد به خدا رسید؟ و برای هر کدام باید چه کرد؟ آیا انسان باید همه را دوست داشته
باشد؟<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">در پاسخ به اینکه عشق چیست، باید گفت که عشق چه چیز نیست؟ صحیحترین برخورد با
عشق، برخورد منفی است. ما چطور میتوانیم در مورد چیزی نظر بدهیم که محتوای آن را
نمیشناسیم؟ آنچه که ما اکنون میشناسیم، به جز خشم و نفرت، چیز دیگری نیست! اگر
کسی عشق را برایم تعریف کند و بگوید عشق چیست، آیا عشق با دانستن اطلاعاتی که من
از آن فرد گرفتهام، درون من جاری و متحقق میشود؟ پاسخ، منفی است، زیرا آنها فقط یکسری
اطلاعات هستند. پس عشق با زدودن، تحقق پیدا میکند. زمانی ممکن است که بخواهیم در
مورد عشق اطلاع داشته باشیم، اینجا میتوانیم کتابهای عرفانی مانند کتابهای
مولوی بخوانیم، که در آنها اطلاعات بسیار زیادی در خصوص عشق، چه عشق بین زن و مرد
و چه عشق عرفانی و عشق به خدا و... پیدا کنیم، این کار مسلماً جمع کردن دانش و
اطلاعات است. اما زمانی هست که ما میخواهیم عشق ــ</span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> عشق به معنای شورِ هستی و میل به بقا و زندگی کردن که هر موجود زندهای دارد</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> ــ را تجربه کنیم، یعنی عشق در درون خودِ ما متحقق و جاری شود، آن را لمس
کنیم و بچشیم و ذوق و کششی به آن داشته باشیم، در این حال، جمع کردن اطلاعات، هیچ
فایدهای ندارد، بلکه در آن وقت باید صیقلی کرد، که در داستان "رومیان و
چینیان" از این موضوع اینگونه سخن به میان میآید؛<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt 157.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">رومیان آن صوفیاناند ای پدر بی ز
تکرار و کتاب و بیهنر<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">لیک، صیقل کردهاند آن سینهها پاک ز آز و حرص و بُخل و کینهها<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">گرچه چون آهن، تو تیرههیکلی صیقلی
کُن صیقلی کُن صیقلی<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">صیقلی کردن یعنی همان
برخورد منفی را داشتن، همان </span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span> </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%;">(Negation)</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">که مقابل برخورد مثبت است. برخورد مثبت یعنی اینکه من برای دانستن اینکه عشق
چیست، دائماً اطلاعات جمع کنم. برخورد منفی هم یعنی اینکه برعکس، این اطلاعات را
بیرون بریزم و خودم را از آنها خالی کنم. در مرحلۀ اول، این اطلاعات و در واقع اصل
مطلب، همین نفس، "خود" یا "من" یا </span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span> </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%;">(Self)</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">است. من باید از این نفس، خالی و صیقلی شوم. باید آینۀ روح و روانم را از این
زنگار نفس بزدایم.</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">آینهات دانی چرا غمّاز نیست؟ زان که
زنگار از رُخش ممتاز نیست<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">رو تو اولْ آیِنهات را پاک کن بعد از آن، آن نور را ادراک کن<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">پس صحبت از اینکه عشق
چیست، نمیتواند صحبت مفیدی باشد. چرا که اگر کسی به من بگوید عشق چیست، من فقط
اطلاعاتی گرفتهام. راه درست این است که ببینم مانع عشق چیست؟ که این مانع، همان "نفس"
است و آن را بزدایم. باید<span style="color: red;"> </span>از آن آگاه شوم و در تَبَع
این آگاهی، روان من صیقل پیدا میکند و </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">خود به خود و به
صورت اتوماتیکوار و بدون اینکه حتی خودم متوجه باشم و بدانم و اِشعار داشته باشم</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">، عشق در درون من خواهد بود. درست مانند یک کودک. کسی برای یک کودک تعریف نکرده
است که عشق چیست، زندگی چیست. ولی او در عینِ زندگی و عشق است، وجود روانیاش در شورِ
هستی است و در بطن حقیقت زندگی میکند، بدون اینکه اطلاعاتی داشته باشد، ذهن او
کاملاً از اطلاعات خالی است. این عشق است که اصالت دارد. بنابراین</span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> اصل، این است که آنچه اضافه است که همان نفس هست را بزداییم</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">به طور کلی، عرفا و به
خصوص مولوی اصلاً مایل نیستند که بگویند عشق چیست و وقتی به عشق میرسند، میگویند
تعریفناپذیر است. نه اینکه میدانند و نمیخواهند بگویند یا اینکه سِر مکتومی
است، بلکه اصلاً عشق، تعریفناپذیر است و اگر بخواهیم عشق را تعریف کنیم، این ذهن و
دانشِ ماست که دارد آن را تعریف میکند و برای آن حَصر و لبه و قالبی قایل میشود.
بنابراین صحبت از اینکه عشق چیست، صحبت زائدی است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">ابیاتی از مولوی در
همین خصوص؛<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">هر چه گویم عشق را شرح و بیان چون به عشقْ آیم، خَجل باشم از آن<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">گر چه تفسیرِ زبانْ روشنگرست لیک عشقِ بیزبانْ روشنتَرَست<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">چون قلم اندر نوشتن میشتافت چون به عشقْ آمد، قلم بر خود شکافت<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">عقل در شرحش چو خر در گِل بخُفت شرحِ عشق و عاشقی هم عشق گفت<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">شرحِ عشق ار من بگویم بر دوام صد قیامت بگذرد، و آن ناتمام<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">در نگُنجد عشقْ در گفت و شنید عشقْ
دریایی است، قعرش ناپدید<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">قطرههای بحرْ را نتْوان شِمُرد هفت دریا پیشِ آن بحر است خُرد<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">آنکه ارزد صید را عشق است و بس لیک او کِی گُنجد اندر دامِ کس؟<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">تو مگر آیی و صیدِ او شوی دام
بگذاری به دامِ او روی<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9pt; line-height: 115%;">در پاسخ
به ادامۀ این سوال که آیا باید اول</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> از عشق به خدا شروع
کرد و بعد آن را به همه چیز گسترش داد یا اینکه میشود از دوست داشتن همه چیز و
همه کس شروع کرد و بعد به خدا رسید؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">ما به چه چیزی خدا میگوییم؟ وقتی من میگویم خدا، و به چیزی به نام "خدا"
فکر میکنم، آیا چیزی که من به آن فکر میکنم، خداست؟ یعنی واقعیتِ آن چیز است؟ مثلاً
وقتی من میگویم "درخت"، یک تجربه و تصویر ذهنی از درخت دارم و به آن
"درخت" میگویم و کلمۀ درخت را به آن تصویر ذهنیای که دارم نسبت میدهم.
اکنون، وقتی میگویم "خدا"، به چه چیز خدا میگویم؟ خدا یک مفهوم و
تصویر انتزاعی است. عشق به خدا، یعنی عشق به یک تصویر! که معنی ندارد. مولوی اشارههایی
درمورد خدا دارد:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">آنچه تو گنجش توهّم میکنی زان توهّم، گنج را گم میکنی<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: right 148.5pt left 276.45pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">هر چه اندیشی پذیرایِ فناست آنچه در اندیشه ناید، آن خداست</span></b><b><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span>***</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">مثلاً من الان به این
فکر میکنم که خدایا دوستت دارم و...، وقتی من "خدایا" میگویم، آیا این
کس یا چیز، به غیر از بازتاب ذهن خود من است؟ غیر از این نیست. اینکه برخی از<span style="color: red;"> </span>آتِئیستها</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span>(Atheist)</span><span dir="LTR" lang="EN-US"> </span><span dir="RTL"></span><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">(آتئیست کسی است که
اعتقاد دارد خدا وجود ندارد)، میگویند که انسان خدا را آفرید، اگر به این معنی که
خدای ذهنی را خود انسان میآفریند، بگیریم، حرف درستی است. وقتی من میگویم
"خدا"، خودم آن را به صورت ذهنی شکل میدهم. ممکن است چیزی ورای این ذهن
و ذهنیت به نام "خدا" باشد، و اگر هست، من نمیتوانم به وسیلۀ ذهنم به
آن دسترسی داشته باشم. در هر حال آن چیزی که ما اکنون به آن خدا میگوییم، چیزی جز
بازتاب ذهن خود ما نیست و خود ما آن را میسازیم. </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Arial; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">یعنی اگر قرار است خدایی
وجود داشته باشد که فناناپذیر باشد، آن چیزی که تو به آن فکر میکنی، فناپذیر است.
من لحظهای به درخت فکر میکنم و لحظهای دیگر که به درخت فکر نمیکنم، این تصویر
ذهنی که من از درخت دارم، دیگر نیست، پس آن تصویر ذهنیِ من از درخت در لحظهای که
به آن فکر نمیکنم، فنا شده است. خدا هم همینطور است. وقتی من به خدا فکر میکنم،
تصویر ذهنیای از خدا دارم و آن را در ذهنم حاضر میکنم، با او صحبت میکنم و به
او عشق میورزم. لحظهای دیگر که مشغول کار دیگری هستم و ذهنم به چیز دیگری مشغول
است، آن تصویر، درون ذهن من نیست. پس این چه خدایی (چه تصویر ذهنیای) است که لحظهای
هست و لحظهای نیست؟! مولوی در این بیت ( هر چه اندیشی پذیرای فناست) همین را میگوید،
که در کل، اندیشه و فکر، لحظهای هست و لحظهای نیست. اگر قرار است خدایی باشد، آن
خدا دیگر در قالب و حیطۀ اندیشه قرار نمیگیرد، و اگر باشد، باید ورای اندیشه باشد
(آنچه در اندیشه ناید، آن خداست). بنابراین اینکه من به چیزی به نام
"خدا" عشق بورزم، در حقیقت دارم با بازتاب ذهنی خودم، و آنچه که خودم
ساختهام، و در حقیقت با یک بُتِ ذهنی، نَردِ عشق میبازم. عرفا در خصوص این موضوع
بسیار صحبت کردهاند و چیزی که به نام "شرک خَلقی" از آن سخن میگویند
با این موضوع بیارتباط نیست. پس اینکه بخواهیم به خدا بیندیشیم و اینکه آیا اول
باید عشق به خدا باشد یا نه، صحبت منطقیای نیست. اصل، این است که متوجه باشم در
حال حاضر من از لحاظ روحی باید در کیفیتی عالی باشم، باید در کیفیت عشق و روشنی
روانی باشم. ولی نیستم، گرفتار خشم، افسردگی، ملالت و تکرار هستم، گویی زندگی
برایم تکراری است. همیشه سعادت و خوشبختی را در آینده جستجو میکنم، انگار که
همیشه منتظر هستم تا امروز، فردا شود و فردا بیاید و آن موقع است که مثلاً میتوانم
خوشبختی را احساس کنم و علیرغم اینکه بروناً خیلی هم اظهار شادی میکنم، اما دروناً
گرفتار هزاران نکبت دیگر هستم. اصل، این است که من باید این را متوجه شوم و ببینم
که چه چیزی باعث گرفتاریهای من شده و اینها را درون من آورده است؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">مولوی در داستانهای
مثنوی میگوید که ریشۀ همۀ اینها از </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">"نفس"
</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">است. اکنون من باید با آگاهی از این نفس، آن را محو
کنم و صیقل دهم و از بین ببرم (از بین بردن، کلمۀ دقیقی نیست و آن را از روی
تسامُح به کار میبریم). با از بین رفتن نفس، خود به خود عشق خواهد آمد. حال، این
عشق را هرچه میخواهیم بنامیم، عشق خدایی یا عشق غیر خدایی یا عشق انسانی.</span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span>"من"</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">،</span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> "خود"</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">، </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">نفس </span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">یا همان هویت فکری، همان چیزی که در عرفان به عنوان مانع، حجاب و پرده و با سمبلهای
زیادی از آن صحبت میشود، زائدهای در وجود روانی انسان است. افراد زیادی وقتی در
سلوک و در خط خودشناسی قرار میگیرند ابتدا خیلی پر انرژی و با شوق زیادی وارد آن میشوند.
اما بعد از مدت زیادی، دائماً اعتراض میکنند که من که سالهاست در سلوک هستم چرا
از "من" رها نمیشوم؟ و از سلوک ناامید میشوند. پاسخ این است که هر
زمان ناامیدی از رهایی از "من" به سراغتان آمد، روی این موضوع خوب تأمل
کنید که اصولاً خاستگاه ناامیدی کجاست؟ تمرکز روی این موضوع، انسان را از بسیاری
از خود فریبیها بر حذر میدارد. ناامیدی را زیر ذرهبین ببرید. اصولاً نباید به
رها شدن از "خود" اندیشید. اندیشیدن به این موضوع که چرا به رهایی و
اشراق نرسیدهایم، اندیشۀ زائدی است. چه لزومی دارد که به این بیندیشیم که آیا من
رها هستم یا نیستم؟ این هم از خصوصیات "من" و "نفس" است. ساختن
مدینۀ فاضله و اتوپیا </span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span>(Utopia)</span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span>، (اتوپیا به معنای آرمانشهر است) که من میخواهم از
لحاظ روانی چطور شوم و چه خواهم شد، این هم از خصوصیات "من" است. این هم
از حیلههای نفس است که از رهایی هم یک مدینۀ فاضله و چیزی که باید بعدها به آن
برسم میسازد و این کار به این خاطر است که زندگی را به حالت موقتی بودن نگه دارد
و اجازه ندهد که انسان در حال، زندگی کند. دائماً این نارضایتی را حفظ کند و بگوید
بگذار بگذرد، فردا از زندگی راضی خواهم شد و به رهایی و خوشبختی خواهم رسید.<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">نکتهای در خصوص لمها
و مطالب خودشناسی هست. کار مفید این است که این لمها و مطالب را تجربه کنیم و آنها
را حس کنیم، نه اینکه آنها را به صورت دانش در ذهنمان بریزیم و دائماً مرورشان
کنیم. ممکن است بعضی افراد این سوال برایشان مطرح شود که چرا مطالب خودشناسی با
این همه تکرار و گفتن، در ما اثر نمیکند؟ دلیل این امر روشن است، چرا که به این
لمها و مطالب عمل نمیکنید. عمل کردن به این معنی که مثل شریعت دین باشد نیست،
بلکه عمل کردن یعنی اینکه آنها را تجربه کنیم. اما ما تجربه نمیکنیم. مثلاً آیا
واقعاً کیفیت احتماء یعنی پرهیز و نگاه منفی داشتن را در خلوت تجربه میکنیم؟ ما
باید از فرصتی برای تجربۀ سکوت، به خصوص در تنهایی استفاده کنیم. سکوت فقط به
معنای حرف نزدن و یا اینکه کسی اطراف ما حرف نزند نیست. درست است که سکوت بیرونی
هم در هر حال باید متحقق شود، چرا که زمینۀ بسیار خوبی است، اما اصل، این است که
انسان کیفیت احتماء و مراقبه و سکوت درونی را در خلوت و با آرامش، و بهتر اینکه در
مکانی که کسی نباشد و صدایی نباشد تجربه کند، بنشیند و به درونش توجه کند. ما
اکثراً اهل دانش و جمع کردن اطلاعات هستیم، انباری از دانش هستیم، خیلی چیزها را
میدانیم و اطلاعات عرفانی بسیاری جمعآوری میکنیم، اما عملاً اهل تجربه و احتماء
نیستیم. آن عمل کردن را به چنین معنایی به کار میبریم. علت اینکه افراد بسیاری، میگویند
ما این همه مطالب عرفانی و خودشناسی میدانیم و اگر این مطالب درست است، پس چرا
هیچ تغییری در ما ایجاد نمیشود، همین است که ما اهل عمل نیستیم. ممکن است من
اطلاعات خیلی کاملی در مورد مراقبه و سیستمها و روشهای مختلف مراقبه داشته باشم
و کتابهای بسیاری را در این مورد خوانده باشم، ولی عملاً مراقبه نمیکنم. و اگر
هم میکنم، چند لحظهای بیشتر طول نمیکشد، بعد فکر میآید و مرا با خود میبرد.<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 2.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #595959; font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">**</span></b><span dir="LTR"></span><b><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: #595959; font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span>*</span></b><span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="color: #595959; font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span>*</span></b><b><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: #595959; font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 2.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">پیام داستان:<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">ــ داستان در مورد
"عیب جویی" است. میگوید هر کسی که از دیگری عیب میگیرد باید متوجه عیب
خود باشد. صورت باطنیتر این داستان در مراقبه یا مدیتیشن برقرار است، که وقتی در
خلوتی مینشینم و به افکار خود نگاه میکنم، فکری میآید و ذهنِ مرا به خودش مشغول
میکند. من در آن لحظه متوجه هستم که این فکر میخواهد مرا بازی بدهد و به آن نگاه
میکنم، اما دوباره فکری دیگر میآید. به یکباره به خودم میآیم و میبینم مدتی
است که دارم با خودم حرف میزنم و با تصاویر، مشغول هستم و دائماً دارم با این
افکار به خودم میپیچم. این چهار هندو سمبل همین "من" ها هستند. یعنی
افکار و تصاویر ذهنیای که در درونِ انسان از خودش هست، دائماً در حال گفتگو با
همدیگر هستند. تا زمانی که این گفتگوها و سر و صداهای درونی وجود داشته باشد آن
"سکوت" متحقق نمیشود.</span></b><b><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 2.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">ــ اگر من به این
موضوع آگاه باشم که<span style="color: red;"> </span>چنین جریانی هنگام مراقبه به
وضوح درون من جریان دارد و شکل میگیرد، آن وقت این افکار را صرفاً نگاه میکنم.
در ابتدا شاید تحقق مراقبه و سکوت به راحتی صورت نپذیرد اما رفته رفته همانطور که آگاهیها
را گسترش میدهم، اگر به این موضوع اهمیت بدهم که اولاً تصاویر ذهنی صرفاً احساسات
مرا تحت<span style="color: red;"> </span>تأثیر<span style="color: red;"> </span>قرار
میدهند و میخواهند این موجود (انسان) را با خودشان ببرند و دوماً آگاه باشم که
همۀ اینها پندار و خیال هستند نه واقعیت، آگاهی به صورت خود به خود عمق و ژرفای
زیادی پیدا میکند.<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #595959; font-family: Tahoma; mso-bidi-language: FA;">***<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">موضوعات: </span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">عیب جویی ــ مراقبه ــ سکوت ــ آگاهی ــ تصویر ذهنی. <o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #595959; font-family: Tahoma; mso-bidi-language: FA;">***<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: 306.0pt; text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><a href="http://www.panevis.net/molana/masnawi19.htm"><span style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA; text-decoration: none; text-underline: none;">http://www.panevis.net/molana/masnawi1</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL" lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA; text-decoration: none; text-underline: none;"><span dir="RTL"></span>9</span><span dir="LTR"></span><span style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA; text-decoration: none; text-underline: none;"><span dir="LTR"></span>.htm</span></a></span><span lang="EN-US" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> <span style="color: #632423;"> </span></span><span dir="RTL" lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">لینک جلسۀ مربوطه (جلسۀ 19)</span><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><a href="http://www.panevis.net/molana/masnawi.htm"><span style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; text-decoration: none; text-underline: none;">http://www.panevis.net/molana/masnawi.htm</span></a></span><span lang="EN-US" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%;"> </span><span dir="RTL" lang="AR-SA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%;">لینک
جلسات شرح مثنوی معنوی </span><span lang="EN-US" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-SA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt;">خلاصهبرداری و تنظیم
از:</span></b><b><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<b><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt;">notehaftom@gmail.com<o:p></o:p></span></b><br />
<b><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: 'B Lotus'; font-size: 14pt; line-height: 115%;">برای شنیدن فایلهای صوتی این جلسه، به
آدرس زیر مراجعه کنید</span></b><b><span lang="FA" style="font-family: 'B Lotus'; font-size: 16pt; line-height: 115%;">:<o:p></o:p></span></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<b><span style="font-family: Georgia; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR" style="color: black;"><a href="http://masnawi.persiangig.com/">Masnawi.persiangig.com<o:p></o:p></a></span></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="background-color: #fffbe4; direction: rtl; font-family: Tahoma; font-size: 13px; line-height: 20px; margin-bottom: 6pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<a href="http://panevis.net/panevis/misc/masnawi19_davood_Summary.pdf" style="color: #876039; letter-spacing: 0px; text-decoration: none;" target="_blank">.: دریافت فایل pdf خلاصهنویسی فوق :.</a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<b><span style="font-family: Georgia; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br /></span></b></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=835&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-35620728459917320362014-04-27T14:32:00.000+10:002014-04-27T21:37:41.537+10:00ادعا<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/fetus.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/fetus.jpg" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
سالها بود شعر آلبوم «آتشی در نیستان» را میشنیدم. بارها و بارها. هیچوقت با آن، ارتباط برقرار نمیکردم. در حقیقت اصلا نمیفهمیدم شعر چه میگوید! بهمین سادگی! واقعا معنی این شعر را متوجه نمیشدم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
کافر یعنی پوشاننده، میگویند عربها به کشاورز میگفتهاند «کافر» به این معنی که دانه و بذر را در زمین پنهان میکند. ذهن، یک کافر به تمام معناست. حقایقی را که درست جلوی چشم ماست را اجازه نمیدهد ببینیم و متوجه شویم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
پانویس سالها اگر چه نه بطور مستقیم ولی بطور غیرمستقیم و زیرکانه «دعوی بیمعنی» داشته. سالها آن شعر را هم میشنیده ولی متوجه نمیشده که مصداقش خود اوست، چون ذهن این حقیقت که «پانویس بیمعنیست و صرفا مدعی»، را از او مخفی میکرده. حرفها میزده و ادعاهای غیرمستقیم میکرده که از معنی و حقیقت آنها در خودش خبری نبوده. فقط برای اینکه دیگران را گول بزند و شخصیتی مشعشع از خودش بنمایش بگذارد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><div dir="rtl" style="text-align: justify;">
چرا فردا سرائر آشکار شود؟ همین امروز. حال که آتشی افتاده و سوزانده. و البته روشنی بخشیده.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
و زیاد مطمئن نباش که این حرفش هم از سر صدق باشد. چه بسا برای دریافت تحسینی دیگر. (و متاسفانه همیشه هم عدهای هستند که دائم بدنبال تحسین کردن هستند.)</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
یک شب آتش در نیستانی فتاد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
سوخت چون عشقی که بر جانی فتاد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
شعله تا سرگرم کار خویش شد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
هر نیای شمع مزار خویش شد</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
نی به آتش گفت کاین آشوب چیست؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
مر تو را زین سوختن مطلوب چیست؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
گفت آتش بیسبب نفروختهام</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
دعوی بیمعنیات را سوختهام</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
زانکه میگفتی نیام با صد نمود</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
همچنان در بند خود بودی که بود</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=834&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-76039441000382683482014-04-21T22:22:00.000+10:002014-04-21T22:22:19.321+10:00یاد<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/candle.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/candle.jpg" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
از دوستان نازنینی که با پیامهایشان جویای احوال بنده هستند، ممنونم. زندهام، جسماً لااقل. در زندگی هر کس گهگاه طوفانهایی میآید که «حکم آسمان اینست، اگر سازی و گر سوزی».<br />
<br />
بنده متاسفانه امکان همراهی با دوستان در سفر بهار امسال را ندارم، علی رغم اعلام قبلی. از این بابت هم متاسفم و هم از دوستان عذر میخواهم.<br />
<br />
صمیمانه از همهٔ دوستان عزیزم میخواهم پیش پروردگارشان این بندهٔ نیازمند را یاد کنند.<br />
<br />
باشد کز آن میانه یکی کارگر شود<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=833&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-47959882773266740852014-04-14T22:13:00.000+10:002014-04-14T22:16:44.770+10:00نظر<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/shokoofeh.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/shokoofeh.jpg" height="406" width="540" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br />
دوستانی که پیگیر مطالب از روی همین سایت هستند، و بخش نظرات هر مطلب را نیز میخوانند، حتماً متوجه شدهاند که مدتی است دوست عزیزی با نام فرشته خانم کامنتهای مایهدار و ساده و جالبی مینویسد.<br />
<br />
کسانیکه تقریباً تازه با مطالب خودشناسی آشنا شدهاند - مانند فرشته خانم - ذهن و وجود پربرکتی دارند. باصطلاح مولانایی و عرفانیاش بنوعی «ینظر بنور الله» شدهاند و از بینش عمیق و خوبی برخوردارند. این حالت معمولاً در ابتدا بسیار عمیق است و البته اگر از خودشان مراقبت کنند و به محیط و مطالبی که پس از این میخوانند و میشنوند توجه داشته باشند(یعنی خود را در معرض محیط و input سالم قرار دهند)، این حالت عمق و گستردگی هم پیدا میکند. البته بدون اینکه بخواهند خود را زور کنند که این حالت حفظ شود. چون وقتی خواستن برای حفظ حالت در میان میآید، میرود.<br />
<br />
دیگر اینکه بطور معمول اینگونه افراد پس از مدتی خود را اشباع میکنند و زده میشوند. که در <a href="http://podcast.panevis.com/2014/04/0263-eshba.html" target="_blank">پادکستی</a> دربارهاش اشاره شده. امیدوارم برای فرشته خانم این اتفاق نیافتد.<br />
<br />
باری، شما را مهمان میکنم به خواندن یکی از کامنتهای دقیق ایشان که در بخش نظرات <a href="http://www.panevis.com/2014/04/wisdom.html">یادداشت «حکمت»</a> نوشته بودند. در عین حال امیدوارم این نظر دربارهٔ ایشان و نظراتش، دامنگیر ایشان نشود و فرشته خانم هشیار باشند. که انشالله اینطور است.<br />
<br />
<a name='more'></a>فرشته شنبه ۱۶ فروردین ۱۳۹۳<br />
امروز مهمان داشتیم . اولین بار بود امدن خانه ما. دختری داشتن همسن من . دو ساعتی کنارش بودم و گپی زدیم . بعد رفتم خابیدم . قصدم این نبود بخابم . گفتم بذا تا دختره فیلمشو نگاه میکنه یه چرتی بزنم .! چرتم شد خاب ۷ ساعته !. دختره از این کار من رنجش به دل گرفته بود و فکر کرده بود من از او خوشم نیامده و عمدی خاستم محلش نذارم و بی احترامی کنم! . وختی خاستن دیگه برن دختره امد به من گفت : تو واقعن"نچسبی"و روزمو خراب کردم اومدم اینجا . به اندازه " الاغ" حالیت نیس و گرنه اینجوری ازم پذیرایی نمیکردی !.<br />
<br />
اخلاقی و عرفی و ادبی نباید تنهاش میذاشتم!!. کار منم که عمد نبود حالا! ولی خب دختر تو هم دندون رو جیگر میذاشتی و اینا رو نمیگفتی . مهمان انقدر پررو ؟!.<br />
<br />
واقعن نچسبم ؟! الاغم ؟! ینی چنان نچسبم که دختره به زبون اومده ؟!<br />
بعد امدم سایت دیدم خانم پرما نوشته :" باحالی " و بار "خرد" داری . واقعن باحالم ؟! دارم خردمند میشم ؟! کدومشو باور کنم؟!!<br />
<br />
در زندگی ام ازین موارد زیاد داشته امم و هنوز نیز دارم. مثلن یک عده معتقدن تو بازنده و بدبختی . یک عده میگن تو در حال رشدی و خیلی خوشبختی ! یک عده معتقدن قیافه معمولی داری یک عده میگن خوشگلی! . یک عده میگن نادان و الاغ و یک عده میگن دانا.! یک عده میگن داری پس رفت میکنی . یک عده میگن داری پیشرفت میکنی .! یک عده میگن دختر خوش نیتی هستی و یک عده معتقدن بدجنس و عقده ای ام! . یک عده میگن خجالتی و تنبلی . یک عده معتقدن پررو سرحال و قبراقم . ووو<br />
حالا حقیقت من چیه ؟! حرف کدام گروه را باور کنم ؟!به ساز کدامشان برقصم و بیشتر نقاب بزنم ؟!.<br />
<br />
حقیت این است: هیچکدام از اینها نیستم . نه "با حالی و خرد" خانم پارما و نه "الاغ و نچسب" اون دختره ! نه بازنده و بدبخت ان گروه و نه خوشبخت این گروه !. نه پیشرفت و نه پسرفت وووو . هر دو گروه توهم هستن . ذات من هیچکدام از این واژه ها نیست . ذات من هیچ تعریفی ندارد چون توصیف ناپذیراست . همه این واژها هویت های فکری هستن که هر کس از "ظن و گمان" خودش میگوید .<br />
<br />
حالا اگر این اتفاق دو سه ماه پیش افتاده بود حتمن با این برخورد دختره تا ساعتها گریه میکردم و بعد "باورش" میکردم . بعد دوباره از تعریف شخصی دیگه شاد میشدم و به آسمانها میرفتم ! .اینگونه بود که سالها دو تکه شده بودم و زندگی ام هر روز کوچک تر و بی کیفیت تر میشد . و بعد به اشتباه فکر میکردم رنج من یا غضب خدا است و یا اینکه دارم تطهیر میشوم و لازم است که زجر بکشم .!! یک جورایی به خاست خدا نسبت میدادم و کاسه کوزه ها را سر خدا میشکستم و از قبول مسولیت در میرفتم . تو بگو ریشه این رنجها عمیق تر از این حرفها است . ریشه در هویت فکری است .<br />
<br />
ریشه رنج وسختی هویت فکری است . مابقی "برداشتها" پرداختن به شاخ و برگ است . خب ما هر چقدر شاخ و برگها را بچینیم باز هم چند صباح دیگر شاخ و برگها در میاد . اینطور نیست ؟!<br />
<br />
مستقیم با تیشه باید ب سراغ ریشه رفت . این ریشه خیالی و پوچ !!<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=832&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-6421269510286769152014-04-12T19:12:00.001+10:002014-04-14T21:36:18.309+10:00سنگ صبور<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/damavand.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/damavand.jpg" height="405" width="540" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
کسانیکه دیگران پیش آنها میآیند و از مشکلات و مسائلی که برایشان وجود دارد صحبت میکنند، که در قدیم آنها را با اصطلاح «سنگ صبور» یاد میکردند، خودشان قطعاً نیاز دارند بطریقی روانشان را تقویت کنند تا در مقابل پدیدهٔ VT مقاوم باشند و مبادا دچار آن شوند.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
VT چیست؟ میگویم. VT یا <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Vicarious_traumatization" target="_blank">Vicarious Trauma</a> به معنی آسیب نیابتی، یا صدمهٔ درجه دوم است. به آن Secondary Trauma هم میگویند. و یعنی اینکه آن آسیبی که به شخص رسیده، بوسیلهٔ همدردی فرد شنونده(همان سنگ صبور) بنوعی به او(به سنگ صبور) نیز منتقل میشود و در رنج بردن سهیم میشود. بسته به اینکه روحیه و میزان شفقتپذیری او چطور باشد، VT میتواند شدت و ضعف داشته باشد. حتی ممکن است فرد مبتلی را از پا درآورد. در این حالت، فردی که دچار VT شده، در حقیقت Compassion Fatigue دارد، یعنی کوفتگی (روحی) ناشی از شفقت.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
حتماً خانم <a href="http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%A7%D8%AF%D8%B1_%D8%AA%D8%B1%D8%B2%D8%A7" target="_blank">مادر ترزا</a> را میشناسی. کاری به افسانههایی که حول و حوش زندگی اوست، ندارم. اما این فرد بهرحال در طول زندگیاش با بیماران و افراد رنج و درد کشیده بسیار همراهی میکرده. میگویند در پایان عمر خود جملهای به این مضمون گفته که: «خداوند مرا ترک کرده». کسانیکه او را تحلیل روانشناسی میکنند، این حرف او را به مبتلا شدن او به VT تعبیر میکنند. یعنی روحیهٔ او زیر فشار مشکلاتی که دیگران داشتهاند و او با آنها همدردی میکرده، نهایتاً شکسته است.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
جان کلام اینکه اگر کسی میخواهد در جایگاه سنگ صبوری و کمک به دیگران بنشیند، حتماً، حتماً و حتماً باید حد و حدود توانایی خود را بداند، و متناسب با آن از خودش انتظار کمک به دیگران را داشته باشد. اگر نه، خواهد شکست. شکستی که بهبود آن بسادگی میسر نیست. و این بسیار خطرناک است.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
فرد باید بوسیلهٔ تقویتکنندههای روحی، خود را قوی و مقاوم کند. ورزش جسمی (ترجیحاً سنگین)، طبیعتگردی، خودشناسی، تمرینات روحی مانند مراقبه، وقتگذرانی با دوستان و خوش و بش و خندیدن، اینها از ملزومات است و در صورت غفلت از آنها، روحیهٔ فرد بسیار ضعیف خواهد شد.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
حتماً میدانید که برای پیامبر اسلام نیز - که میگویند حس شفقت زیادی داشته است و دلسوزی زیادی میکرده، - در قرآن به او گفته شده «تو زیاد ناراحت آنها نباش، بر آنها سیطره نداری»، یعنی حد توانایی خودت را بدان. همچنین همانطور که شاید بدانید، اقامهٔ نماز شب برای ایشان جزء واجبات بوده است.(سحرخیزی و مراقبه در آن هنگام یا همان نماز و مناجات نیمهشب بسیار موثر است.) به اینصورت توان روحیشان بالا میرفته و توانایی فشارها را پیدا میکرده است.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ای کاش امکاناتش برایم فراهم بود و مرکزی فرهنگی راه میانداختیم تا افرادی دروناً قوی و استوار تربیت میکردیم. حالا که نیست، هر کس که در معرض چنین دریافتهاییست، یعنی در جایگاه سنگ صبور است، به چند توصیهٔ مهمی که در این یادداشت گفته شد توجه و عمل کند. در غیر اینصورت خطری بسیار جدی متوجه اوست.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=831&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-74830325427371981402014-04-03T19:59:00.000+11:002014-04-03T20:01:50.154+11:00حکمت<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="separator" dir="rtl" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/spring-blossom.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/spring-blossom.jpg" height="304" width="540" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"> بنظرم حکمت از دو راه نوشیدنی است. یکی آنکه انسان خودش سراغش برود، با مطالعه و تامل در زندگی بصورت ریشهای و عمیق. و دوم آنکه حکمت سراغ انسان بیاید!</span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"> این دومی معمولاً از راه سختیها و مشکلات و مصائبی که بر سر انسان میآید، میآید. و چون بصورت تجربی و ملموس است، زمین تا آسمان با نوع اول تفاوت دارد و تاثیرش اصلاً قابل مقایسه با اولی نیست.</span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"> به خورد وجود انسان میرود. اما آدم باید به این موضوع آگاه باشد. چرا که از آنجا که همراه با سختی و رنج میآید، انسان فکر میکند بلاست و نباید بر سرش میآمده. لذا از سر ناآگاهی دفعش میکند. در حالیکه شکرانه دارد.</span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"> خوش بحال صابران بر سختیها. خوش بحال شاکران بر رنجها. خوش بحال آگاهان بر این پروسه.</span><br />
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"><br /></span>
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=827&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-84831273534254046172014-03-25T18:51:00.000+11:002014-03-25T18:57:40.636+11:00شیرازیه<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/khamr-shiraz/boy-darvazeghoran.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/khamr-shiraz/boy-darvazeghoran.jpg" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد<br />
که روز محنت و غم رو به کوتهی آورد<br />
<br />
همی رویم به شیراز با عنایت بخت<br />
زهی رفیق که بختم به همرهی آورد<br />
<br />
دوستان <a href="http://rendaan.persianblog.ir/" target="_blank">گروه «خمر کهن</a>» برنامهٔ سفر بهاریئی را تنظیم کردهاند تا در اردیبهشت امسال، یعنی حدود یک ماه و نیم دیگر، سفری به شیراز داشته باشیم. جناب تبکم و <a href="http://www.birangi.net/" target="_blank">آقا مصطفی</a> در حال برنامهریزی، رزرو هتل و تهیهٔ امکانات سفر هستند تا بامید خدا سفری خوش برای دوستان مهیا شود.<br />
<br />
<a href="http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%B2" target="_blank">شیراز</a> را، خب، اکثر ما دیدهایم و گشتهایم. اما دور هم بودن و همراهی در طول سفر و گل گفتن و گل شنیدن است که میتواند بیش از دیدنیهای شیراز و بیش از فکر به رسیدن به مقصد، دلنشین و دلپذیر باشد. سفرهای سالهای گذشتهٔ گروه «خمر کهن» تاییدکنندهٔ عرض بنده است. سفر کاشان، اصفهان، نائین، گرگان، گنبد کاووس، بندر ترکمن، و نیز سفر پارسال به خرمآباد لرستان مسافرتهای دلچسبی بودهاند که دور هم بودنشان بیش از دیدار شهرها اهمیت داشت.<br />
<br />
شبهای زیبایی که بعد از گردش روزانه، در هتل جهانگردی کاشان، خانهٔ احسان، با آن فضای فوقالعاده اثیریاش به چای خوردن و شعر خواندن و صحبت میگذراندیم، یا در مهمانسرای ایرانگردی اصفهان مثنوی میخواندیم و بعد نبیل میآمد و دیر وقت برایمان دف میزد و همسایههای هتل را زابهرا میکردیم!، دورهمیهای شبانهٔ چایخانهٔ نهارخوران گرگان، و سفر آخر گروه به لرستان با آن شبهای تا دیر وقت نشستنها، همه یادآور سفرهای خوش گروه است.<br />
<br />
<a name='more'></a> بامید خدا امسال نیز به فراخور حال و احوال، هم بحث آزاد خواهیم داشت و هم مثنوی. بخصوص از اشعار عرفانی حافظ و سعدی خواهیم خواند. به سیاق سالهای گذشته که در حال حرکت در اتوبوس دوستان بازیهایی راه میانداختند، امسال میخواهیم بحث آزاد هم راه بیاندازیم. پس هر کس فکر میکند میتواند موضوعی برای بحث آزاد پیشنهاد دهد، آن را معرفی کند تا فهرستی از موضوعات داشته باشیم و چند تایی را انتخاب کنیم و در ماشین دربارهشان گفتگو کنیم. هر چند، بقول دوستی، چه نیازی به بحث و گفتگو هست وقتی میشود مسئلهای را با دعوا حل کرد؟!<br />
<br />
جزئیات دقیق برنامهٔ سفر امسال به شیراز و روش ثبت نام را جناب تبکم در <a href="http://rendaan.persianblog.ir/" target="_blank">وبلاگ «خمر کهن</a>» نوشتهاند. دوستان میتوانند به <a href="http://rendaan.persianblog.ir/" target="_blank">آنجا مراجعه کنند</a>. ضمن اینکه باید بدوستان اطلاع دهم که گر چه امسال بجای میدلباس، اتوبوس قرار است گرفته شود، یعنی ظرفیت نسبت به سالهای قبل افزایش داده شده، اما بعلت استقبال دوستان تا قبل از این اعلام نیز عدهای ثبت نامشان را انجام دادهاند. لذا بهتر است دوستانی که مایل به شرکت هستند، دست بجنبانند. وگرنه یا باید روی بوفه بشینند یا تا شیراز وسط اتوبوس سر پا!<br />
<br />
<a href="http://rendaan.persianblog.ir/post/422" target="_blank">+ اطلاعیه سفر</a><br />
<br />
<br />
<a href="http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B3%D8%AC%D8%AF_%D9%86%D8%B5%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%84%DA%A9" target="_blank">مسجد نصیر الملک شیراز</a>:<br />
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/khamr-shiraz/nasir1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/khamr-shiraz/nasir1.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/khamr-shiraz/nasir2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/khamr-shiraz/nasir2.jpg" height="356" width="540" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/khamr-shiraz/nasir3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/khamr-shiraz/nasir3.jpg" height="360" width="540" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/khamr-shiraz/nasir4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/khamr-shiraz/nasir4.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br />
<a href="http://www.360cities.net/image/nasir-al-mulk-mosque-shiraz#-28.57,-7.27,70.0" target="_blank">+ پانورامای مسجد نصیر الملک</a><br />
<br />
<a href="http://www.360cities.net/area/iran-shiraz" target="_blank">+ چند پانورامای دیگر از مکانهای دیدنی شیراز</a><br />
<br />
<a href="http://www.stockholm360.net/list.php?id=shiraz" target="_blank">+ پانوراماهایی با کیفیت عالی از شیراز</a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=824&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-28695173759779362912014-03-21T23:57:00.000+11:002014-03-22T00:05:37.356+11:00معشوق<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" dir="rtl" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/Carving-Self.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/Carving-Self.jpg" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: small; text-align: right;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;">شما اگر عاشق کسی باشی، یعنی فوق العاده او را دوست داشته باشی:</span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: small; text-align: right;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"> ۱. او را آزار نمیدهی.</span></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"><br /></span></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"> ۲. وقت برای او میگذاری. وقت برای با هم بودن. دست هم را گرفتن و نوازش کردن. در ارتباط نزدیک و ملموس بودن.</span></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"><br /></span></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"> ۳. اگر از دستت برآید، کاری میکنی تا کار و مشغولیت او آن کاری باشد که دوست دارد.</span></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"><br /></span></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"> ۴. محیط فرهنگی و ارتباطات سالم برای او فراهم میآوری.</span></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"><br /></span></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"> ۵. با تمام وجود، همت به شناختن او میکنی. اینکه ببینی چه دوست دارد و از چه بدش میآید. چه غذایی به او میسازد و به چه چیزی آلرژی دارد.</span></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"><br /></span></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"> ۶. قویاً و با تمام وجود از او مراقبت میکنی و مواظبش هستی.</span></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"><br /></span></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px;"><br /> خب. چرا این کارها را برای روان خودم، برای دل خودم هم انجام ندهم!؟ چه کس یا چه چیزی بیشتر از ذات انسانی خودم دوستداشتنیتر و شایستهٔ عشق ورزیدن است؟</span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"><br /></span></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"> و تا زمانیکه به این معشوق درونی عشق نورزم، چطور ممکن است به کسی یا کسانی عشق داشته باشم؟!</span></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"><br /></span></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"> یکبار دیگر موارد فوق را از این زاویه بخوانیم که هر کدام در ارتباط با خودم، در ارتباط با ذات و درونم چطور ممکن است اجرایی شوند.</span></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"><br /></span></span></div>
<div class="gmail_default" dir="rtl" style="background-color: normal; color: #222222; font-family: arial; font-size: small; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Droid Arabic Naskh, B Nazanin, Tahoma, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 26px;"><br /></span></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=823&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-58998422841326896472014-03-19T00:09:00.004+11:002014-03-19T00:15:01.670+11:00«کریشنامورتی و سفسطههایش»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/k-jafari.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/k-jafari.jpg" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
نوجوان که بودم، یعنی همین یکی دو سال پیش!، یک کتاب مثنوی معنوی پاره پوره در کتابخانهٔ پدر بزرگ بود که گاهی سراغش میرفتم و میخواندم. هر چند چیزی نمیفهمیدم و برایم اسرارآمیز بود، ولی همین اسرارآمیز بودنش جذابیت داشت. تا اینکه بعدها فهمیدم بر این کتاب شرحهایی هم نوشته شده. از جمله شرحی بنام «نقد و تحلیل و بررسی مثنوی معنوی مولوی» توسط «علامه» محمد تقی جعفری. (توجه فرمایید که «مولوی»، نه «مولانا». چون اهل تشیع، جلالالدین را که سنی مذهب بوده به دیدهٔ خوش نگاه نمیکردهاند، او را «مولانا» بمعنی «سرور ما» نمیخواندهاند.)<br />
<br />
تنها کتابخانهٔ نزدیک محل زندگیمان کتابخانهٔ رازی شهرری بود. عضو بودم و کتاب چهارده جلدی تحلیل مثنوی محمدتقی جعفری را از ابتدا شروع بخواندن کردم. خب، میدانی دیگر، آن موقعها (و البته الان هم همینطور) اینطور فکر میکردیم که هر چه تعداد جلدهای کتابی بیشتر باشد، محتوای غنیتری هم لابد دارد و از این حرفها. من هم با چشمهای گشاد ذهنم به این کتاب نگاه میکردم.<br />
<br />
<a name='more'></a> سرت را درد نیاورم، دریغ از چهار تا کلمه حرف مفید که در چهارده جلد بیزبان نوشته شده باشد. البته ما بچه بودیم و شاید بخاطر صغر سن حالیمان نبود! کتاب پر بود از نقل قولهای «دانشمندان» و «اندیشمندان». چند بیت از مثنوی آورده بود، و بعد کلی نقل قول و باز کلی بیت دیگر بدون توضیح محتوای خود ابیات. بگذریم.<br />
<br />
خدا رحمتش کند محمدتقی جعفری را، با آن لهجهٔ آذریاش و آن فرم خاصی که موقع صحبت کردن با عمامهاش بازی میکرد. گاهی آن را به راست و گاهی به چپ میداد. بعضی وقتها هم از پشت میزد زیرش و عمامه از جلو میآمد روی پیشانیاش را میگرفت و دیگر هم جابجا و تنظیمش نمیکرد و تا چند دقیقه شکلش همینطور میماند و همینطوری حرف میزد. خیلی بامزه!<br />
<br />
«علامه» بودن بد چیزیست آقا! بد! چه چیزی بدتر از اینکه کلهٔ آدم بشود پر از نظریههای «مختلف» و جورواجور؟ سواد انسان را کور میکند. دانش مانع دیدن حقیقت است. شکر خدا الان دیگر علامه گوگل هست و نیازی نیست انسان کلهاش را از انواع اطلاعات اشباع کند.<br />
<br />
از آن طرف، سادهلوحی چقدر مفید است و بینشآور. آن بنده خدا که کسی را «شیخ سادهلوح» معرفی کرده بود، «خودش نمیدانست که چه تعریف و تمجیدی از او کرده است»!<br />
<br />
باری، عرض میشود که یک کتابی از آثار همین علامهٔ مرحوم جعفری هست بنام شرح نهج البلاغه. این کتاب هم بیست و شش هفت جلد است. یکی از موسسات انتشاراتی قسمتهایی از این کتاب را بصورت کتاب جیبی چاپ کرده. از جمله، قسمتی که مربوط به نظر مرحوم جعفری دربارهٔ قسمتهایی از کتاب «رهایی از دانستگی» جیدو کریشنامورتی است.<br />
<br />
این کتاب را سالها پیش بنده گرفتم و مطالعه کردم. راستش را بخواهی سه چهارمش را خواندم و رهایش کردم چون خیلی واضح بود برایم که کسی که از دیدگاه دانش و تحلیل دانشمندانه به حرفهای کریشنامورتی نگاه میکند، نمیتواند حرف او را دریابد. اصولاً اهل تفکر و فلسفه را راهی به بینش نیست.<br />
<br />
فلسفی خود را از اندیشه بکشت<br />
گو بدو کاو راست سوی گنج پشت<br />
<br />
گو بدو چندان که افزون میدود<br />
از مراد دل جداتر میشود<br />
<br />
ای کمان و تیرها برساخته<br />
صید نزدیک و تو دور انداخته<br />
<br />
هر که دوراندازتر او دورتر<br />
وز چنین گنج است او مهجورتر<br />
<br />
عاشقان را شد مدرس حسن دوست<br />
دفتر و درس و سبقشان روی اوست<br />
<br />
خامشند و نعرهٔ تکرارشان<br />
میرود تا عرش و تخت یارشان<br />
<br />
درسشان آشوب و چرخ و زلزله<br />
نه زیاداتست و باب سلسله<br />
<br />
سلسلهٔ این قوم جعد مشکبار<br />
مسلهٔ دورست لیکن دور یار!<br />
<br />
بد چیزیست دانش، بد! و خدا نکند ارتزاق و معیشت انسان هم به حمل دانش گره خورد، که دیگر قوزیست بالای قوز.<br />
<br />
القصه، سال گذشته که در منزل مادر مشغول بررسی کتابهای دوران نوجوانی بودم و باصطلاح کتابتکانی میکردم، چشمم به کتاب مذکور خورد. گفتم آن را روی سایت معرفی کنم تا هم پزی داده باشم که «بله، ما اینقدر نقدپذیر و روشنفکر هستیم که سخن مخالفان را هم منتشر میکنیم» و هم، نه «هم» دومی در کار نیست، صرفاً جهت همین ژست نقدپذیر بودنش است.<br />
<br />
باور بفرمایید که انسان اسیر نفس هیچ چیزش جز برای اینکه بگوید «این منم»، «من اینطوریام» نیست، هیچ حرکتش. حتی رفتارهای ظاهراًخیرخواهانهاش.<br />
<br />
خلاصه اینکه این شما و این نیمی از کتاب «کریشنامورتی و سفسطههایش» اثر مرحوم محمدتقی جعفری. چرا نیمی؟ کل کتاب صد و ده صفحه است. بنده وقت کردهام و ۴۱ صفحهٔ آن را با تلفنم دستی عکس گرفتهام و ویرایش کردهام. حالا شما همین ۴۱ صفحه را بخوان، اگر حضرت عباسی مایل بودی بقیهاش را هم بخوانی، بگو تا آن را هم تهیه کنم و روی سایت بگذارم.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/misc/k-jafari.zip" target="_blank">.: دریافت فایل مذکور :.</a></div>
<br />
<br />
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=820&timezone=12600">نظـرات
</a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-30409152551055663082014-03-16T11:07:00.001+11:002014-03-16T11:08:51.808+11:00دلیل آفتاب<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/glass.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/glass.jpg" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
آفتاب آمد دلیل آفتاب</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<a name='more'></a><center>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="309" src="http://www.youtube.com/embed/y2PiAJAVLY4?vq=large" width="550"></iframe></center>
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/video/Dalile_Aftab.mp4" target="_blank">.: دریافت ویدیوی فوق :.</a>
<br />
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div dir="rtl">
<br /></div>
</div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=819&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-72767318404097532152014-03-05T15:23:00.000+11:002014-03-05T15:24:01.636+11:00اندرآ ای جمله من!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/the-door.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/the-door.jpg" height="304" width="540" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
خلاصهنویسی <a href="http://www.panevis.net/molana/masnawi18.htm" target="_blank">جلسهٔ هجدهم</a> از جلسات شرح مثنوی، بقلم آقا داود، را در ادامه میخوانیم. در این جلسه دو حکایت از مثنوی شرح شده و در پایان هم گویا پرسشپاسخی انجام شده که متن آن نیز ذیلاً آمده است.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a><b><span lang="FA" style="color: #0070c0; font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">جلسۀ هجدهم</span></b><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">دفتر
اول، بیت 3056<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">"قصۀ آن کَس کِی
درِ یاری بکوفت، از درون گفت: کیست آن؟ گفت: منم، گفت: چون تو تویی، در نمیگشایم.
هیچ کس را از یاران نمیشناسم کِی او من باشد، برو": </span></b><span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">(کِی در ادبیات قدیم، همان "که" امروز است)</span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">مولوی این داستان را
ضمن داستان دیگری میآورد که این داستان </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">"رفتنِ گرگ و روباه در خدمت شیر به شکار" </span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">هست؛<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">شیر و گرگ و روبَهی بهرِ شکار رفته بودند از طلب در کوهسار<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">تا به پشتِ همدگر بر صیدها سخت بر بندند، بند و قیدها<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">هر سه با هم اندر آن صحرایِ ژَرف صیدها گیرند، بسیار و شِگَرف<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">گر چه ز ایشان شیرِ نر را ننگ بود لیک کرد اِکرام و همراهی نمود<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">...<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">داستان از این قرار
است که روزی شیر و گرگ و روباهی، سهتایی با هم به شکار رفتند و یک گاو وحشی، یک
بز کوهی و یک خرگوش شکار کردند. سپس شیر رو به گرگ کرد و دستور داد حیواناتی را که
شکار کردهایم تقسیم کن که به هرکس چه چیزی برسد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">گفت شیر: ای گرگ این را بخش کن مَعْدِلت را نو کن ای گرگِ کُهُن<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">نایبِ من باش در قسمتْگری تا پدید آید که تو چه گوهری؟<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">گرگ هم رو به شیر کرد
و گفت: گاو وحشی را باید به حضرت عالی تقدیم کرد، چون از همه بزرگتر هستی، این بز
که میانه هست برای من باشد و خرگوش هم برای روباه باشد.<span style="color: #5f497a;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">شیر گفت: ای گرگ چون گفتی؟ بگو چون که من باشم، تو گویی ما و تو؟!<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%;">گرگ، خود چه سگ بُوَد کو خویش دید پیشِ چون من، شیرِ بی مثل و نَدید؟<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">شیر هم رو کرد به گرگ
و گفت: ای گرگ! با وجود من، در حالی که من در پیش تو هستم، تو چطور از خودت دَم میزنی
و جرات میکنی اسم خودت را ببری که چنین تقسیم بندیای میکنی؟!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">گفت: پیش آ، ای خری کو خود ندید پیشش
آمد، پنجه زد او را درید <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">پس از آن، شیر به گرگ
رو کرد و گفت: بیا جلو! گرگ جلو آمد و شیر هم او را با پنجههایش درید و کُشت. <span style="color: #5f497a;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">چون نبودی فانی اندر پیشِ من فضل
آمد مَر تو را گردن زدن<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">مولوی در این داستان،
شیر را سمبل "حقیقت" گرفته است و میگوید وقتی که در مواجهه با حقیقت،
فرد بخواهد از خودش دَم بزند، یعنی به خود "اِشعار" داشته باشد، آن وقت
است که حقیقت بر سرِ او بلایی میآورد. و البته این بلا را نباید به صورت ظاهری
تعریف کرد، چرا که معنای بسیار زیبایی دارد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">گرگ را بر کَنْد سَر، آن سرفراز تا نمانَد دو سَری و امتیاز<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">بعد از آن، رو شیر با روباه کرد گفت:
بخشش کُن برای چاشت خورد (خَرد)<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">بعد از آن شیر رو به
روباه کرد و گفت: حالا تو بیا و تقسیمبندی کن. روباه هم سجدهای کرد و گفت: این
گاو برای صبحانۀ شما باشد، بز هم برای ناهار جنابعالی و آن خرگوش هم برای شام شما
باشد که سبک باشد و ناراحت هم نشوید. شیر از این تقسیمبندی روباه خوشش آمد و گفت:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">گفت: ای روبَه تو عدل افروختی این چنین قسمت ز کی آموختی؟<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">این چنین تقسیمبندی
را از چه کسی آموختی؟ آفرین! خوشم آمد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">از کجا آموختی این، ای بزرگ؟ گفت:
ای شاهِ جهان! از حالِ گرگ </span></b><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">روباه گفت: من این را
از حال گرگ<b> </b>یافتم و اینگونه تقسیمبندی کردم. در اینجا مولوی به هدف میزند<span style="color: red;"> </span>و داستان را اینگونه ختم میکند؛<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">گفت چون در عشقِ ما گشتی گِرو هر سه
را برگیر و بِسْتان و برو<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">خلاصه وقتی روباه چنین
تقسیمبندیای میکند، که در حقیقت خودش را در میان نمیبیند و فقط شیر را میبیند
و همه چیز را برای شیر میخواهد، شیر هم همه را به روباه میدهد. و به روباه میگوید
چون تو اصلاً خودت را در میان ندیدی و نبودی، و همه، من را دیدی، تو عینِ من شدی.
من و تو اینجا یکی هستیم و دیگر دو تا نیستیم، بنابراین همۀ شکارها را برای خودت
بردار و برو.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">روبَها، چون جملگی ما را شدی چونْت
آزاریم؟ چون تو ما شدی<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">ما تو را و جمله اِشکاران </span></b><span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">(شکارها) </span><b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">تو را پای بر
گردونِ هفتم نِهْ، بَرآ<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">چون گرفتی عبرت از گرگِ دَنی</span></b><span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> (پست، فرومایه)
</span><b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">پس تو
روبَه نیستی، شیرِ منی<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 2.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">اما بعد...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">خوشتر آن باشد که سِر دلبران گفته آید در حدیث دیگران</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">بشنوید ای دوستان این داستان خود حقیقت نقدِ حالِ ماست آن<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">"قصۀ آن کَس کِی درِ یاری بکوفت، از درون گفت: کیست آن؟ گفت: منم، گفت:
چون تو تویی، در نمیگشایم. هیچ کس را از یاران نمیشناسم کِی او من باشد، برو":<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">دفتر
اول، بیت 3056<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">این داستان، یک نوع
لِم است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">آن یکی آمد دَرِ یاری بزد گفت یارش: کیستی ای مُعتَمَد؟ </span></b><span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">(معتمد: کسی که مورد اعتماد باشد)</span><b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">گفت: من. گفتش: برو، هنگام نیست بر چنین خوانی مَقامِ خام نیست </span></b><span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">(خوان: سفره)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">شخصی به در خانۀ دوستش آمد و در زد. دوستش از درون خانه صدا زد که ای مورد اعتماد،
ای فلانی که هستی؟ آن شخص گفت: من هستم. دوستش که داخل خانه بود جواب داد که برو،
اکنون وقتش نیست و به او اجازۀ داخل شدن نداد و گفت بر چنین خوان و سفرهای، شخص
خام نباید بیاید، بر چنین سفرهای کسی باید بنشیند که اِشعار به خود نداشته باشد و
</span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">"خود"</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">ی در میان نبیند و تصویری از خودش نداشته باشد. مراد از شخص خام کیست؟ شخص خام
کسی است که هنوز بر خودش اِشعار دارد و </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">"من"</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> میگوید. این سفره، سفرۀ حقیقت، عشق، معنویت و پاکی روان است. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">خام را جز آتشِ هجْر و فِراق </span></b><span dir="LTR"></span><b><span dir="LTR" lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span> </span></b><span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span> کی پَزَد؟ کی وارَهاند از نِفاق؟<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">چیزی جز آتش فراق و
دوری، نمیتواند فرد خام را از نفاق و جدایی رها کند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">خلاصه آن فرد رفت و
مدتی دور بود و یک سال تمام از آتش دوری میسوخت.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">پخته گشت آن سوخته، پس بازگشت باز
گِردِ خانۀ هَمباز گشت<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">حلقه زد بر در به صد ترس و ادب تا بنَجْهَد
بیادب لفظی ز لب<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">آن شخص پس از یک سال
دوری و فراق به خانۀ دوستش برگشت. در زد و خیلی نگران بود که مبادا حرف گستاخانهای
از دهانش بیرون بپرد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">بانگ زد یارش که: بر در کیست آن؟ گفت: بر در هم تویی ای دِلسِتان<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">گفت: اکنون چون منی، ای من در آ نیست گُنجایی دو من را در سَرا<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">یارش از درون گفت:
کیست؟ گفت: تو هستی. یارش جواب داد: اکنون چون تو "تو" نیستی و من هستی،
یعنی خودت نیستی و من شدی، بیا داخل شو، چرا که ما دو نفر حالا دیگر یکی هستیم و
دو تا نیستیم، تو من هستی. یعنی از آن جهت که آن من که قبلاً میگفتی "من
هستم" دیگر محو شده و وجود ندارد، و تو فنا، عدم و نیستی را درک کردی، اکنون
با معشوقت که من باشم، به یک وحدت رسیدی و دیگر اینجا (از لحاظ روحی روانی)
دوگانگی وجود ندارد، بلکه یگانگی وجود دارد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 2pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">این دو بیت از "اُویس
قَرَنی" نیز چنین مضمونی دارد:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">گر در یَمَنی چو با منی پیشِ منی گر پیشِ منی چو بی منی در یمنی<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">من با تو چنانم ای نگار یمنی خود در
غلطم که من تواَم یا تو منی<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">نیست سوزن را سَرِ رشتۀ دو تا چون
که یکتایی، درین سوزن درآ<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">میگوید اگر بخواهیم نخی را داخل سوراخِ سوزن کنیم، اگر سر این نخ دو تا باشد،
از این سوراخ رد نمیشود، اما اگر یکی باشد به راحتی از آن سوراخ عبور میکند.
یعنی وقتی که تو در یگانگی باشی و دوگانگی نداشته باشی، به راحتی میتوانی به
حقیقت وصل شوی. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">رشته را با سوزن آمد ارتباط نیست در خور با جَمَل سَمُّ الْخِیاط </span></b><span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">(جمل: شتر)</span><b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">وقتی رشتۀ نخ، باریک و یکتا شود و از دوتایی بودن رها گردد، آن وقت است که با
سوزن ارتباط پیدا میکند. ولی سوراخ سوزن، در خور و شایستۀ وجود شتر نیست و شتر
نمیتواند از آن عبور کند. در اینجا شتر سمبل "من" یعنی "نفس"
و اعتباریات است. بنابراین وقتی انسان، گرفتار "من" و نفس هست، همچون
شتر است. چرا که برای خودش وجودِ روانی قایل است و در حقیقت خود اِشعاری دارد. خود
اِشعاری به معنی خودبینی است، تصویری ذهنی که انسان از خودش دارد. در این صورت نمیتواند
از آن سوراخ رد شود، نمیتواند با حقیقت ارتباط برقرار کند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">گفت یارش کانْدر آ ای جمله من نی مخالفْ چون گُل و خارِ چمن<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 8pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">به این صورت است که
انسان میتواند به وصلِ حقیقت برسد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">اما لمی که این داستان
میتواند برای ما داشته باشد این است که ما عادت کردهایم وقتی میخواهیم از
خودمان، از وجود جسمیمان یاد کنیم، میگوییم </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">من</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">. این لفظی است که معمول شده است و
اینگونه رواج دارد و ما از آن استفاده میکنیم. اما آگاه باشیم به اینکه این </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">"من"</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">، وجود واقعی ندارد. ما به چه چیزی
"من" میگوییم؟ اصولاً این </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">"خود"</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">ی که برای خودمان قایل هستیم، چیست؟ آیا واقعی است؟ آیا به جسممان من میگوییم؟
جواب منفی است. ما به جسممان من نمیگوییم، بلکه انگار چیز دیگری است. به عنوان
مثال میگوییم این دست من، پای من و بدن من است. اگر این اعضای بدن را از هم جدا
کنیم، من کدام یک از اینها هستم؟ من چه و کجا هستم؟ این موضوع، بسیار قابل تأمل
است. حتی در مورد مفاهیم بیرونی و غیر از خودِ ما انسانها هم این موضوع مطرح است.
مثالی که فلاسفه به آن بسیار میپردازند این مثال است که میگویند درخت، وجود
واقعی ندارد. شاید تعجب کنید! درخت مقداری برگ و شاخه و تنه است. اگر شما آنها را
خُرد و تکه تکه کنید و شاخهها و برگها و تنه را از هم جدا کنید و آنها را به
صورت کُپهای روی زمین بریزید، آیا به آن هم درخت میگویید؟ در حالی که چیزی از آن
کم نشده و این همان است که به صورت صاف ایستاده بود و ما به آن درخت میگفتیم. اما
ما دیگر به این تَلی که از چوب و برگ هست درخت نمیگوییم. اکنون درخت چه شد و
کجاست؟! این موضوع را به وجود انسان تعمیم دهید. وقتی منِ انسان از اعضای بدن خود
حرف میزنم و میگویم این سر من، پای من و... است، پس من چه هستم؟ من کجا هستم؟ </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">واقعیت، این است که "من" وجودِ واقعی ندارد و فقط ساختۀ ذهن خود
ماست</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">، اما ما گمان میکنیم که وجود دارد.
اینکه میگوییم ما گرفتار توهم و پندار شدهایم و در عرفان از این سخن میگویند که
پردۀ پندار را باید درید و متوجه شد که "خود"، وجود واقعی ندارد و یک
پندار و زائدۀ ذهنی است، یعنی همین. "خود" وجود ندارد و فقط حقیقت و
واقعیت وجود دارد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">ما عادت کردهایم که به ارگانیسم و مجموعۀ اجسام مثل دست و
پا "من" میگوییم. از لحاظ لفظی ایرادی ندارد، چرا که اسمی است که ما بر
ارگانیسم نهادهایم. اما به عنوان یک لم و یک روش، برای کسانی که در خط خودشناسی و
عرفان هستند، بدین منظور که بتوانند این "من" نداشتن را تمرین کنند، این
روش خوب است که خود را سوم شخص بدانند که به آن اصطلاحاً </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">"دید اوئیَت"</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> میگویند. مولوی این
دید اوئیت را در بسیاری از داستانهای مثنوی آورده است. یعنی وقتی در صحبت میخواهیم
به خودمان اشاره کنیم، از لفظ "من" استفاده نکنیم و به جای آن اسم خود
را بیان کنیم و یا وقتی با شخص دیگری صحبت میکنیم به او "تو" نگوییم و
اسم او را بگوییم. این روشِ بسیار مفیدی است. ما گاهی اوقات این لم را به صورت
ناخودآگاه تجربه میکنیم، مثلاً هنگامی که مقابل آینه قرار میگیریم، ناخودآگاه میگوییم
این کیست؟ گویی فرد دیگری، سوم شخصی را دیدهایم، نه اینکه خود را و من را دیده
باشیم. کودکان باطناً و به طور ناخودآگاه، میدانند که این "من" ــ "من"ی
که به خورد ذهن ما رفته و گمان میکنیم که واقعیت دارد ــ واقعیت ندارد، و از
خودشان به عنوان سوم شخص یاد میکنند. کودکان ملاکهای بسیار ناب و دست نخورده و
بکری هستند به عنوان موجوداتی که هنوز به حقیقت وصل هستند، هنوز از فطرتشان جدا نشده
و گرفتار اعتباریات نگردیدهاند. اما متاسفانه این ارث شوم نفس، اعتباریات و خود،
به آنها هم انتقال پیدا میکند، ما آنها را از فطرتشان جدا میکنیم، همانگونه که
ما را از فطرتمان جدا کردهاند و این یک بلا و فلاکت است. </span><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 2pt; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="RTL"></span>(صحبتهای شارح جلسه در بخش پرسش و
پاسخ این جلسه): <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">ابتدا به موضوع "</span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">خودبینی"</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> میپردازیم. خود بزرگبینی و خود
کوچکبینی، فرزندانِ خودبینی هستند. مولوی در داستانهای مثنوی این موضوع را خیلی
دقیق باز کرده است و میگوید این "من" و "خود"ی که ما برای
خودمان متصور هستیم، اولاً پندار و وهم است و واقعی نیست، دوماً یکسری<span style="color: red;"> </span>خصوصیات مانند سیری ناپذیری، گرفتار تقلید و اتوریتهها
بودن و وابسته بودن به اعتباریات را داراست، خودبینی هم یکی از خصوصیاتِ آن است.
مانند داستان مرد لافی که سبیلش را چرب میکرد و جلوی دیگران نمایش میداد که من
غذای چرب خوردهام. این داستان هم در حقیقت همین را میخواهد بگوید که ما آن
"خود" را دائماً میخواهیم برای یکدیگر به نمایش بگذاریم تا دیگران ببینند،
و به طور عجیبی از جایی که دیگران ما را نشناسند فراری هستیم و اگر جایی هم برویم
که ما را نشناسند، طوری رفتار میکنیم تا آن "خود" را به صورت غیر
مستقیم به دیگران حالی کنیم که من این هستم و آن هستم. بنابراین ما این خودبینی را
در درجۀ اول برای خودمان قایل هستیم و دائماً به این "خود" و نفس مشغولیم
و به شکلهای مختلف آن را به رُخ دیگران میکشیم. نفس اصولاً در حال نمایش دادن
است و اگر خودش را به نمایش نگذارد، امکان بقا ندارد.</span><span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">در خصوص </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">"پایبندی به عهد و پیمان"</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> هم، انسانِ گرفتار نفس اصولاً به عهد و پیمانش پایبند نیست. زیرا </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">اصلیترین پیمان، این است که انسان روح و روان خودش را در سلامت نگه دارد</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">. وقتی من روح و روان خودم را به نفس و "خود"، آلوده کردم و دائماً
خودم را ملامت میکنم، خودم را با دیگری مقایسه میکنم، و برای خودم
"خود"ی قایل هستم، با این کار به جانِ روح و روانم دارم خنجر می زنم.
دائماً خودم را در میدان مقایسه و مبارزه و برتری طلبی، از دیگران جلو زدن و در
خصوصیات نکبتبار نفس قرار میدهم، در این صورت دیگر روح و روان سالمی برای من
باقی نمیماند تا بخواهم با دیگری در عهد و پیمانم پایبند باشم. وقتی من چنین عهدی
را که عهدِ نگه داشتن فطرتم هست و عرفا اصطلاحاً به آن </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">"عهد ألَست"</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">، یعنی عهدِ ارتباط با
حقیقت، میگویند شکستهام، دیگر هر عهدی که بعد از آن باشد را خواهم شکست. </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">اصولاً پایبندی به عهد و پیمان برای انسان اسیر نفس و هویت فکری در هر زمینهای
در زندگی، معنا ندارد</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">سَرِ زلف تو نباشد، سَر زلف دگری از برای دل ما قحطِ پریشانی نیست!<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">هدف اصلی وجود انسان،
زنده بودن او و زندگیاش در این دنیا چیست و باید بیشتر به دنبال چه چیزی باشد؟ </span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">این سوال بسیار اساسی است که بشر از آغاز داشته و هنوز هم دارد و آن را حل
نکرده است. این سوال از اولین سوالاتی است که یک انسان با ذهن فلسفی، گرفتار آن میشود.
اگر یک ماهی از دریا بیرون بیفتد، آن وقت است که متوجه میشود در دریا بوده است و میفهمد
که دریا یعنی چه! این مثال را به طور سمبلیک با خودمان تطبیق دهیم، خود ما هم این
را بارها تجربه کردهایم. مثلاً وقتی دندان درد میگیریم، قدر دندانمان را میدانیم
یا وقتی بیمار میشویم و یاد دوران سلامتمان را میکنیم، آن وقت است که متوجه میشویم
قبلاً در سلامتی زندگی میکردهایم و اکنون آن سلامتی نیست. اگر انسان در اصالت و
فطرت انسانی خود زندگی کند، در آن حالتی که یک کودک در آن قرار دارد و هنوز از
وضعیت زیبای روحی روانیاش جدا نشده است، این سوال که "زنده بودن من برای
چیست؟" اصلاً برایش پیش نمیآید. انسانی که از اصالت انسانی خودش و از وجود
زیبای روحی روانیاش که به آن عشق میگوییم و از آن به حالت الهی و حالت انسانی هم
تعبیر میکنند، جدا افتاده باشد، این سوال برایش مطرح میشود. درست مانند ماهی که
وقتی از آب بیرون افتاده باشد، متوجه دریا میشود. مولوی در خصوص پرسشهای شخصی
انسان، کلیدی دارد. مولوی در خصوص اینگونه سوالات میگوید:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">از همان جا جو جواب ای مرتضی که سوال آمد از آنجا مر تو را <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">میگوید ای انسان! جواب
این سوالات را از آنجایی میتوانی پیدا کنی، که خود سوال از آنجا آمده است. یعنی
با شکافتن خود سوال و اینکه اصولاً چرا چنین سوالی مطرح میشود، تو میتوانی به
جوابی بسیار عمیقتر از آن چیزی که انتظارش را داری برسی. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">ضمن سوالِ بالا </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">"زنده بودن انسان در این دنیا" </span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">آمده است. وقتی میگوییم "این دنیا"، یعنی اینکه دنیای دیگری هم قایل
هستیم که این دنیا را در مقابل و در کنار "آن دنیا" میدانیم. اکنون این
سوال پیش میآید که اگر ما بخواهیم کتابها را کنار بگذاریم و نخواهیم از روی دانش
و اعتقادات فلسفی، دینی و... صحبت کنیم، و بخواهیم از روی یافتههای شخصیمان سخن
بگوییم، آیا از روی همین تجربه و یافتههای شخصی میتوانیم بگوییم دنیای دیگری وجود
دارد تا ما بخواهیم از هدف از زندگی در این دنیا صحبت کنیم؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">در پاسخ به این سوال
که </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">انسان باید بیشتر به دنبال چه چیزی باشد؟ </span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">خودِ همین سوال هم بسیار قابل تأمل است. انسانی که </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">"عشق" </span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">داشته باشد، به هیچ وجه از خودش
نمیپرسد من باید به دنبال چه چیزی باشم. عشق به معنای شورِ هستی و زندگی، میل به
حیات، بقا و حرکت، آن شوری که کودک و حیوانات آن را دارا میباشند، آن چیزی که در
روان انسان و موجودات جاری است، آن را به معنای "عشق" به کار میبریم.
فردی که چنین حالتی را داراست این سوال هرگز برایش مطرح نمیشود که من باید چطور
باشم و به این فکر نمیکند که من در این دنیا چه کار کنم و به دنبال چه چیزهایی
باشم و یا نباشم. اگر انسان درونش عشق داشته باشد، کوه را از جا میکَنَد! مسئلۀ
ما این است که آن حالت عشق را از دست دادهایم و این فاجعهای بزرگ برای ماست!
وقتی آن حالت وجود داشته باشد، خود به خود هر فردی، در جهت و مسیری قرار میگیرد
که فطرتش اقتضا میکند. هر کسی به هر چیزی که عشق داشته باشد، مسیر خود را پیدا میکند
و در همان مسیر حرکت میکند.<span style="color: red;"> </span>شاید بعضی افراد
بپرسند که پس جواب سوال چه شد؟ چرا نمیگویید که هدف انسان از زندگی چیست و انسان
باید به دنبال چه چیزی باشد؟ در جواب باید گفت که اصولاً به دنبال پاسخ این سوال
رفتن، اشتباه است. اصل، این است که ما به اصل مطلب بپردازیم، یعنی آن اصالت را به
دست بیاوریم. وقتی آن اصالت را احیا کردیم و درونش رفتیم، آن موقع است که فرد خود
به خود خواهد دید که برای چه زندگی میکند و البته قطعاً این چیزها اصلاً برایش
مطرح نمیشود. ممکن است بعضی این جواب را بدهند که انسان باید به دنبال خوب بودن
باشد، که البته جای سوال دارد که خوب بودن را چگونه تعریف میکنید؟ آیا خوب بودن
را غیر از آن خوب و بد اجتماعی که در قالب اخلاقیات به ما یاد دادهاند و آن را از
پدر، مادر و اجتماع گرفتهایم تعریف میکنید؟ پس خوب بودن برای ما بر اساس معیارها
و نُرم اجتماع تعریف میشود و این واقعاً جای سوال دارد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">و یا ممکن است جواب
بعضی این باشد که انسان باید به دنبال "انسان بودن" باشد. البته بستگی
دارد که "انسان بودن" را چطور معنا کنیم! یا کمک به همنوع باشد، یا
رسیدن به تکامل باشد. تکامل را چه معنا میکنیم؟ چه لزومی دارد که ما به تکامل
بیندیشیم؟! تکامل در انسان خود به خودی است. ما برای تربیت یک کودک، به اسم تکامل،
اول از هر چیز خودمان و بعد کودک را دائماً در نارضایتی نگه میداریم و اینگونه
توجیه میکنیم که من میخواهم به تکامل برسم! تصور میکنیم که اگر من از وضعیت
روحی روانیای که الان دارم راضی باشم، دیگر به تکامل هم نخواهم اندیشید و پیشرفت
نخواهم کرد! در صورتی که به هیچ وجه چنین چیزی صادق نیست، </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">تکامل معنوی در درون انسان، خود به خودی و ذاتی است</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">. روح، معنویت و حالتهای زیبای روانی، همه در انسان خود به خودی است. به صورت
تمثیلی به یک نهال درخت تشبیه میکنیم که هنگامی که این نهال را میکارید، فقط
کافی است هوای خوب، کود خوب و فضایی بدون آزار که نور خوبی داشته باشد را برایش
مهیا کنید. رشد کردن، کارِ خودِ نهال است و ما تنها باید محیط را برایش فراهم کنیم
و لازم نیست که این نهال را به بالا بکشیم تا به زور رشد کند!! تکاملی که اجتماع
به ما القا کرده است، که تو این هستی و باید آن بشوی، تو بیارزش هستی و باید باارزش
شوی، دیپلم داری باید لیسانس بگیری که اجتماع، ارزشِ آن را منظور کرده است و...،
در قالب چیزی مثل همین کشیدن درخت است! معنویتِ روح من به صورت خود به خود به تکامل
میرسد و من فقط باید موجبات رشدش را فراهم کنم، نه اینکه به زور بخواهم آن را به
تکامل برسانم، چیزی که به ما یاد دادهاند، زور کردن است! منِ انسان، وقتی به دنیا
میآیم ــ چه انسانِ زمان حال و چه انسانِ زمان گذشته ــ از زمان کودکی رشدی دارم
و در این سِیر عمر و زندگی و رشد، جسم من یک سیر تکاملی دارد که اندام من بزرگتر
میشوند و در آخر هم یک سیر نزولی دارد. آیا روان انسان نیز این سیر تکاملی را
دارد یا ندارد؟ مشخص است که قاعدتاً باید داشته باشد، زیرا همه چیز رو به رشد است
و روان انسان هم از جملۀ همین چیزهاست. صحبت بر سر این است که آیا رشد روان انسان
به دست ماست؟ یعنی آیا میتوانیم به صورت ارادی تعیین کنیم که تا چه اندازه رشد
معنوی و روانی داشته باشیم؟ خیر، انسان از نظر معنوی مانند نهال و بسیاری از
موجودات دیگر </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">به صورت خود به خودی</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> یک رشد روحی روانی دارد. ولی در اجتماع طوری به ما القا کردهاند، که انگار
تو باید چیزی شوی و باید کاری کنی که خودت را بکِشی و به جایی برسانی!! جامعه به
تو میگوید مثلاً در سن 18 سالگی از وضعیت روحی روانیات راضی نباش، این یعنی
اینکه آن رشدی که تا آن موقع به صورت نرمال داشتهای، پذیرفته نیست و باید چیز
دیگری باشد. منِ انسان، وقتی کودک بودم، یک رشد روحی روانی داشتم که منطقاً و
قاعدتاً این رشد باید خود به خود ادامه پیدا کند، درست مانند جسمم که رشد کرده
است. ولی جامعه، اطرافیان و محیط ــ که متاسفانه همگی ناهنجار هستند ــ و تمام
عواملی که در خدمت نفس شیطانی هستند و این همه نکبتها، بدبختیها، افسردگیها و
ملالتها را به فرد تلقین میکنند، مانع این رشد هستند. از جمله چیزهایی که به فرد
تلقین میکنند، همین "تکامل" است. یعنی چیزی که باید به آن برسی و طبق
مثالِ نهال در حقیقت دارند آن درخت را میکِشند، میخواهند روح و روان انسان را
بکِشند. </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">هیچگاه به انسان اجازه نمیدهند در آن
حالتی که همان لحظه هست، باقی بماند و خودش رشد روانیاش را به صورت خود به خود
انجام دهد</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">. جامعه به انسان میگوید از چیزی که در
زمانِ حال هستی ناراضی باش، تو این هستی و باید آن بشوی (از لحاظ روانی)، حقیری،
باید متشخص شوی و...، و این سرچشمۀ همۀ بدبختیهای روحی روانی و نارضایتیها برای
انسان است. تکامل معنوی که ما از آن سخن میگوییم را به این معنا در نظر گرفتهایم
که چیزی که ذاتیِ انسان هست، خود به خودی است و انسان درون خودش دارد، درست مثل یک
درخت یا حیوانات و همۀ موجودات که بطور طبیعی رشد میکنند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">تکنولوژی از عرصۀ
معنویت جداست. کار و پشتوانۀ تکنولوژی، ماده یعنی فکر است. انسان، فکر کرده و با
قدرت تعقل و خرد و اندیشۀ خود امکانات رفاهی را به وجود آورده و بَسط و گسترش داده
است. بحثِ معنویت از بحثِ فکر جداست. مولوی و بسیاری از عرفا اندیشه را جدا از
معنویت میدانند. مولوی میگوید: فکر باید از میان برود تا معنویت اجازۀ رشد و
ظهور پیدا کند. منظور مولوی از فکر، فکری که امکانات را به وجود میآورد یا فکری که
به ریاضیات و فیزیک میاندیشد نیست. اینگونه فکرها را هیچ آدم خردمندی نفی نمیکند
بلکه این افراد فکری را نفی میکنند که پایش را از گلیمش فراتر میگذارد. کار فکر،
مادیات است، همین و بس. در معنویات، فکر یک وسیلۀ اَبتَر است. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #5f497a; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">تا به دریا سِیر اسب و زین بُوَد بعد از آنَت مَرکَبِ چوبین بُوَد<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">میگوید از خشکی تا دریا
رفتن کار فکر است، ولی وقتی که در دریای حقیقت و معنویت میخواهی حرکت کنی، آنجا
دیگر فکر وسیلۀ ناقصی است. فکر هیچ ربطی به معنویت ندارد، اینکه من بخواهم با فکرِ
خود معنویتی را حاصل کنم، مثل این است که با فکر خود بخواهم به سعادت و خوشبختی
برسم. خود همین فکر کردن و به وسیلۀ فکر به دنبال خوشبختی بودن، مانع خوشبختی است
و خودش عدم خوشبختی را به وجود میآورد. بنابراین وقتی میگوییم تکنولوژی جدای از
عرصۀ معنویت است، به این معناست. انسان ممکن است از لحاظ تکنولوژی بسیار پیشرفت
کند، ولی از لحاظ معنویات پیشرفتی نکند. کما اینکه انسان امروزی، با انسان چندین
هزار سال پیش از لحاظ معنویت تغییر زیادی نکرده است، اما از نظر تکنولوژی نسبت به
گذشته تغییر بسیار زیادی داشته است. </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">معنویت یعنی
عشق، حُسن و زیباییِ رابطه و در شفقت زیستن انسانها</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">. ولی آیا انسان امروزی، اینگونه است؟ آیا میان من و توی انسان آن شفقت و عشق
انسانی وجود دارد؟ حقیقت این است که چنین نیست. میان انسانها تماماً جنگ و کُشت و
کُشتار و خونریزی است. امکان دارد انسانی علیرغم اینکه دانش و فکر بسیاری داشته
باشد و پیشرفتهای فکری و عقلی زیادی کرده باشد، اما در روح و روان این فرد، عشق
وجود نداشته باشد، چنین انسانی از لحاظ معنوی و رفتاری، انسان ناهنجاری است.
بنابراین، اولاً عرصۀ تکنولوژی جدا و عرصۀ معنویت جداست. دوماً تکامل روحی روانی
انسان، خود به خودی است و درون هر انسانی و هر موجودی ذاتی است.<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 2.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #595959; font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">***</span></b><span dir="LTR"></span><b><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: #595959; font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span>*<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 2pt; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 2pt; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 2pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">پیام داستان:</span></b><b><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">ــ موضوعی که در این
داستان مطرح میشود، "خود اِشعاری" است. "خود اِشعاری" به معنی
خودبینی است. آن تصویر ذهنیای که انسان از خودش دارد و در واقع دچار دوگانگی است.
ما عادت کردهایم وقتی میخواهیم از خودمان، از وجود جسمیمان یاد کنیم، میگوییم:
"من"! <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">ــ لِمی که این داستان میتواند برای ما داشته باشد این است که آگاه باشیم به
اینکه این "من" وجودِ واقعی ندارد. واقعیت، این است که "من"،
ساختۀ ذهن خود ماست، اما ما گمان میکنیم که وجود دارد. اینکه میگوییم ما گرفتار
توهم و پندار شدهایم و این پندار را باید دَرید و متوجه شد که "خود"
وجود واقعی ندارد و یک پندار و زائدۀ ذهنی است، یعنی همین. فقط حقیقت و واقعیت است
که وجود دارد.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 2pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">اما به عنوان یک لِم،
این روش خوب است که خود را سوم شخص بدانیم که به آن اصطلاحاً "دید
اوئیت" میگویند. وقتی در صحبت میخواهیم به خودمان اشاره کنیم به جای
استفاده از لفظ "من"، اسم خود را بیان کنیم و یا وقتی با شخص دیگری صحبت
میکنیم به او "تو" نگوییم و اسم او را بگوییم. این روشِ بسیار مفیدی
است. <o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR"></span><b><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: #595959; font-family: Tahoma; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span>***<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">موضوعات:</span></b><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> </span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">خود اِشعاری ــ دوگانگی ــ یگانگی ــ
دید اوئیت ــ خودبینی ــ عهد ألست. <b> <o:p></o:p></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #595959; font-family: Tahoma; mso-bidi-language: FA;">***<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt;">
<span lang="EN-US"><a href="http://www.panevis.net/molana/masnawi18.htm"><span style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA; text-decoration: none; text-underline: none;">http://www.panevis.net/molana/masnawi1</span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL" lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA; text-decoration: none; text-underline: none;"><span dir="RTL"></span>8</span><span dir="LTR"></span><span style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA; text-decoration: none; text-underline: none;"><span dir="LTR"></span>.htm</span></a></span><span lang="EN-US" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> <span style="color: #632423;"> </span></span><span dir="RTL" lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">لینک جلسۀ مربوطه (جلسۀ 18)</span><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 4pt;">
<span lang="EN-US"><a href="http://www.panevis.net/molana/masnawi.htm"><span style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; text-decoration: none; text-underline: none;">http://www.panevis.net/molana/masnawi.htm</span></a></span><span lang="EN-US" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%;"> </span><span dir="RTL" lang="AR-SA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%;">لینک
جلسات شرح مثنوی معنوی <o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 4.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-SA" style="color: #595959; font-family: Tahoma;">***<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">آیههای قرآنی مرتبط
با ابیات این داستان: </span></b><span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 7.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">(برگرفته
از کتاب "قرآن و مثنوی" تدوین بهاءالدین خرمشاهی و سیامک مختاری، نشر
قطره</span><span lang="FA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="color: #1f497d; font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">رشته را با سوزن آمد ارتباط نیست در خور با جَمَل سَمُّ الْخِیاط<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">اقتباس از آیۀ </span><b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">"إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا لَا تُفَتَّحُ
لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَ لَا يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّىٰ يَلِجَ الْجَمَلُ
فِي سَمِّ الْخِيَاطِ ۚوَ كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُجْرِمِينَ"</span></b><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">، (کسانی که آیات ما را دروغ انگاشتند و در برابر آن تکبر ورزیدند، درهای آسمان
بر آنان گشوده نگردد و وارد بهشت نشوند مگر آنکه شتر وارد سوراخ سوزن شود، و بدینسان
گناهکاران را کیفر میدهیم.)، </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">(اعراف، 40)</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">.</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"> </span><span lang="FA" style="color: red; font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; tab-stops: 158.05pt 192.55pt right 451.3pt; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="AR-SA" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt;">خلاصهبرداری و تنظیم
از:</span></b><b><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<b><span dir="LTR" lang="EN-US" style="color: #632423; font-family: Tahoma; font-size: 9.0pt;">notehaftom@gmail.com<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: 'B Lotus'; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br />برای شنیدن فایلهای صوتی این جلسه، به
آدرس زیر مراجعه کنید</span></b><b><span lang="FA" style="font-family: 'B Lotus'; font-size: 16pt; line-height: 115%;">:<o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<b><span style="font-family: Georgia; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR" style="color: black;"><a href="http://masnawi.persiangig.com/">Masnawi.persiangig.com<o:p></o:p></a></span></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<b><span style="font-family: Georgia; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br /></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<a href="http://panevis.net/panevis/misc/masnawi18_davood_Summary.pdf" style="background-color: #fffbe4; color: #876039; font-family: Tahoma; font-size: 13px; letter-spacing: 0px; line-height: 20px; text-decoration: none;" target="_blank">.: دریافت فایل pdf خلاصهنویسی فوق :.</a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; text-align: center; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=817&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6325115.post-34420421242424774042014-03-01T22:15:00.000+11:002014-03-01T22:18:08.870+11:00هدف از زندگی<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/flower1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 0em; margin-right: 0em;"><img border="0" src="http://www.panevis.net/panevis/img/2014/flower1.jpg" height="405" width="540" /></a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: center;">
<br />
<div class="gmail_default" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: 15px; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"> هر انسان تنها یک کار در زندگی دارد، اگر این یک کار را انجام داد، هدف از زندگیاش را برآورده. اگر همه کار انجام داد و این یک کار را نکرد، هیچ کار نکرده و در خسران عمیقیست.</span></div>
<div class="gmail_default" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: 15px; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div class="gmail_default" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: 15px; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"> هوش دار، ای انسان! هوش دار! هوش دار!</span></div>
<div class="gmail_default" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: 15px; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div class="gmail_default" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: 15px; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"> و آن یک کار، نگهداری از قلبش است. که سلامت بدنیا میآید.</span></div>
<div class="gmail_default" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: 15px; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div class="gmail_default" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: 15px; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"> و اگر قلبش بیمار شده، باید سریعاً سالمش کند. که «جرس فریاد میدارد که بربندید محملها».</span></div>
<div class="gmail_default" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: 15px; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div class="gmail_default" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: 15px; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"> و قلب بیمار سالم نمیشود مگر از خوراک ناسالم پرهیز کند و غذای سالم بخورد. غذای قلب، مشاهدهٔ حق است و بس.</span></div>
<div class="gmail_default" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: 15px; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div class="gmail_default" style="background-color: normal; font-family: tahoma, sans-serif; font-size: 15px; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: 'Droid Arabic Naskh', 'B Nazanin', Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; text-align: justify;"><br /></span></div>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<a href="http://paneviscomments.blogfa.com/comments/?blogid=paneviscomments&postid=813&timezone=12600">نظـرات </a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com