مدتی است فکر می‌کنم با تمام شدن جلسات آن‌لاین شرح مثنوی، چطور می‌توان به استمرار اهمیت خودشناسی اقدام کرد. آنچه از مثنوی مولانا و تعلیماتش گفتنی بود، در حد بضاعت، گفته‌ایم. لذا تصمیم گرفتم سایتی صوتی راه‌اندازی شود با محوریت آثار مولانا، و بیشتر به جذب مخاطبین پرداخته شود. نیز تا حدودی مرور آنچه در جلسات تفسیر مثنوی گفته‌ایم.
اما حقیقتش را بخواهید این کار را بنوعی دور از تعلیمات مولانا و آنچه تابحال از خودشناسی گفته‌ایم می‌دانم. می‌دانی چرا؟ ببین، این تمثیل را درنظر بگیر: در روستایی عده‌ای می‌خواهند مردم را دعوت کنند تا بیایند و جمع شوند در پای کوه و همگی سکوت کنند. خوب، این عده مسلماً باید از وسیله‌ای برای صدا کردن و خبر دادن به مردم استفاده کنند. چیزی مثل طبل و دهل و جار زدن. خود همین طبل و دهل و سر و صدا مخل سکوت است، اینطور نیست؟! بنوعی عمل آنها نقض غرض است. اما بغیر از این وسیله چطور می‌توانند مردم را صدا کنند؟!
رادیوحافظ، رادیوسعدی و رادیومولانا هر سه دهل‌‌اند! و اگر از دید آنچه تابحال در جلسات خودشناسی شرح مثنوی گفته‌ایم به آنها نگاه کنیم، هر سه این رادیوها "ناپرهیزی"ئی هستند که برای کسانیکه مشغول خودشناسی و سلوک‌اند، مسلماً مفید نمی‌توانند باشند. لذا حواسمان باشد موقع گوش دادن به (برخی از) برنامه‌های رادیوها، گرفتار آنها نشویم.
این یادداشت را خطاب به دوستانی می‌نویسم که در جلسات مذکور همراه بوده‌اند و پیش آمده‌اند. برخی برنامه‌های رادیومولانا و دیگر رادیوها را برای این دوستان مفید نمی‌دانم چرا که برانگیزانندهء sensationها هستند.
پستها
